maandag 30 augustus 2010

Greet heeft een beetje ondersteuning nodig




Het lijf blijkt niet meer zo stevig op zijn grondvesten te staan. De stand der zaken is niet helemaal meer - of helemaal niet meer, daar zijn we nog niet over uit - zoals het zou moeten zijn. De lengte van de palen van het onderstel zijn niet meer gelijk en ook is er een onnatuurlijk draaiing in het middendeel van de stellage ontdekt. Om het leed wat momenteel wordt geleden enigszins te verzachten en de fysieke onjuistheden op te heffen, worden de fundamenten met hulpmiddelen ondersteund.

In klare taal: ik heb steunzolen!

De fysieke ongemakken hebben overigens geen invloed op mijn geestelijke vermogens.

vrijdag 27 augustus 2010

Greet preuvde er gretig van

Als echte ingeburgerde Maastrichtenaren hebben Mr.T. en ik ons gisteravond begeven onder de echte Maastrichtenaren op het Preuvenemint. Het regende hier en daar een pijpensteel of wat, maar dat mocht de allesoverheersende pret niet onderdrukken.

Mr.T. had in de dagen ervoor het plan dat we allebeide afzonderlijk de plattegrondjes even moesten uitprinten en daarop dan aankruisen bij welke tenten we wilden preuven. Het makkelijkst was dat we ook even een noteerden wat we precies wilden preuven. Dat plan heb ik afgewezen.

We gingen van een Limburgse vleesplank en Spaanse tapa's naar Thaise soep, die ik dan weer niet lekker vond, maar Mr.T. des te overheerlijker. Via gefrituurde spiering maakten we een stop voor mosselen en Zuid-Afrikaanse bobotie, waarna we nog een Marokkaanse wrap gepreuvd hebben en tot slot namen we wat hapjes van onze overburen Chong Thai. Uiteraard werd dit alles ondersteund door een biertje of twee, of drie, of misschien vier?

We hebben onze ogen uitgekeken naar al die mensen die er ook waren. Al met al heerste er een enorm bobo-gehalte, veel pakken, veel dassen, veel hakken, veel make-up. Er werd genetwerkt bij het leven. En daar scharrelden wij wat tussendoor.

Ondertussen hebben we ook nog burgermeester Mans de hele rataplan zien en horen openen, waarna het Maastrichts volkslied ten gehore werd gebracht, die de burgermeester nog een beetje beter moet leren. Al kende hij het weer beter dan wij het kennen en misschien ooit wel zullen kennen.

Uiteindelijk zijn we heel wat preuvenelapjes lichter weer huiswaarts gekeerd. Met ronde buikjes zijn we moe, maar erg voldaan ons bedje in gerold. En dan blijkt het zomaar ineens weer vrijdagochtend te zijn!

Volgend jaar zijn we weer van de partij.

vrijdag 20 augustus 2010

Ode aan een mus



Dag mus!
Je was vast een van die vele mussen die zaadjes kwam eten in de tuin. Je moet dat zwart-witte monster en die rode duivel ongetwijfeld gezien hebben. Werd je een beetje overmoedig? Of was je ziek?

Ik hoop dat je veel en lekker hebt rondgevlogen. Ik hoop dat je al wat ouder bent en veel kinders hebt grootgebracht. Ik hoop dat je buikje altijd gevuld was.

Ik weet dat er steeds minder van jullie zijn. Maar mijn katten zijn niet meer in toom te houden als ze jullie zien; het maakt het beest in ze los. En dan geldt de 'survival of the fittest' of 'het recht van de sterkste', zo je wilt. Vaak ben je aan ze ontsnapt, alleen deze keer niet...

Ik snap ook de ironie. Een kat die niet alleen durft te poepen, maar wel met een vogel in zijn bek wil rondlopen. Wat nou, survival of the fittest!?

Sorry dat ik je niet heb kunnen redden. Ik heb het moment van je gevangenneming gemist. Ik heb wel je doodsstrijd gezien, maar daar maakte die rooie resoluut een einde aan.

Sorry dat je leven zó moest eindigen. Alles wat er nu van je rest is wat veertjes en een kwakje hersenen of darmen op de muur. Ze hebben het zich goed laten smaken. Ze hebben je ook eerlijk gedeeld.

Sorry.
Dag mus!

woensdag 18 augustus 2010

Wie goed doet, goed ontmoet

Zaterdag bij het ontwaken sijpelde er naast al het ellendig nieuws een opmerkelijk berichtje mijn hersens binnen. Een vrouw in Amerika leende haar creditcard uit aan een zwerver, omdat ze geen geld bij zich had. Hij kocht vervolgens wat noodzakelijk spul voor ongeveer 25 dollar en bracht de creditcard daarna weer bij haar terug.

Dit is zo'n bericht dat je eigenlijk een paar keer moet horen en lezen, wil je het geloven. Ik heb een paar dagen afgewacht, omdat ik ergens bedacht dat het misschien toch een grap zou zijn of verzonnen.

Maar nee hoor, het bericht bestaat nog steeds in zijn oorspronkelijke vorm. Ziet u wel dat de wereld een gouden randje kan hebben?

vrijdag 13 augustus 2010

Greet was een tikkie overdonderd

Kent u hem nog, het chocoladeverkopertje? Ik heb hem u ook gepresenteerd spelend met een ander jongetje. Hij stond weer voor de deur. Ik zag hem aankomen, dus voor hij kon aanbellen, had ik de deur al verwelkomend voor hem opengegooid. We kennen elkaar inmiddels een beetje, want het is gebleken dat hij een paar huizen verderop woont. Hij weet dus ook dat het Maastrichts bij mij niet echt lekker land. We verstaan elkaar.

Er kwam een verhaal in 3 tellen over een vliegtuigje, het stukje platte dak van de eerste verdieping bij ons, en de wens het stukje speelgoed te pakken. Twee andere vriendjes stonden op een afstandje te kijken. Op het moment dat ik mijn mond open deed om de woorden 'kom maar' uit te spreken, stond hij al bovenaan de trap. Hij wees mij in mijn eigen huis de weg, want hij wist tenslotte waar het vliegtuig terecht was gekomen. Het raam was al open en omdat hij me steeds die anderhalve seconden voor was, moest hij mij vragen of ik iets had waardoor hij door het raam kon klimmen. Ik pakte snel een stoel, want ik voelde de haast. Ik had net met mijn ogen geknipperd en hij was al weer op de terugweg naar binnen, waarbij zijn vriendje riep dat hij de volgende keer naar boven zou komen om het vliegtuigje te pakken.

Ik haalde voor de tweede keer adem en zag het mannetje al weer naar beneden rennen. Hij riep nog iets van 'bedankt voor het pakken van de stoel' en de deur viel achter hem dicht. Volgens mij hebben ze de rest van de middag geprobeerd het vliegtuigje weer op exact dezelfde plek te laten landen. Niet gelukt.

woensdag 11 augustus 2010

vrijdag 6 augustus 2010

Aanvalluuuhhhh!

Welk clublied moet ik nu gaan leren?
Wordt het:

'Eenmaal zullen wij de kampioenen zijn FC Twente, FC Twente.
Eenmaal zullen wij de kampioenen zijn.
En daar kan niemand in de wereld iets aan doen.'

of

'Roda, Roda, Roda los mer joa,
Roda, Roda, dieng supporters zunt werm doa.
Roda, Roda, vier blieve diech truij.
Vier blieve allenuij beij-ee, vuur Roda J.C.'

Beide dan maar?

Jaha, ik zit vanavond met Mr.T. bij de eerste eredivisiewedstrijd van het seizoen. In een VIP-box. Met hapjes en drankjes. Jaha!!

donderdag 5 augustus 2010

dinsdag 3 augustus 2010

Greet liet zich overvallen

Zaterdag was ik ongevraagd en plotseling in een strijd verwikkeld met een of ander insect.

Wat er gebeurde. Ik zit rustig in de tuin, minding my own business, en ik voel wat kriebelen in mijn hals. Logische reactie is met de hand naar de kriebelende plek. Ik ben van de logica, dus mijn hersens hebben hier al automatisch gevolg aan gegeven. Onmiddellijk voel ik een stekende pijn, terwijl ik het beest wegsla, welke zich vervolgens in het niets oplost, want het is nergens meer te bekennen. Een onzichtbaar, zonder te waarschuwen en zonder te vragen, stekend monster.

1-0 voor het beest.
Resultaat: één dag stekende en brandende pijn plus een halve nek in felle, rode gloed en tot de dag van vandaag heftige jeuk.