Wat is dat toch met die voorjaarsschoonmaak? Ik zie bijna bij elk huis een trapje voor het huis staan waarop een vrouw de ramen staat te soppen. De gordijnen die normaal gesproken hier potdicht zitten, want stel je voor dat iemand je interieur eens van buitenaf kan bekijken, zijn nu verdwenen voor het raam. Ik vermoed dat ze lekker liggen te zwemmen in de wasmachine. Zit het in de genen, dat je dit zodra de lente begint moet doen? Want dan is er met mij iets ernstig mis!
Mijns inziens volslagen onlogisch om je huis grondig te poetsen in het voorjaar. Deuren staan de holy day open en alles loopt in en uit, een berg zand met zich meenemend - ik spreek hier dan vooral over de katten, die ook nog hun overtollige haar van de winter kwijt moeten. Er dwarrelt vanalles in het huis, wat er niet hoort. En dat gaat de komende maanden nog wel even zo door.
Nu heb ik net die hoelahut van boven tot onder gezogen en gepoetst - tja, er schuilt toch iets van een vrouw in mij - maar ik weet zéker dat het pluis de zolder al weer in bezit heeft genomen.
En dan dat stuifmeel, wat alles onder een gouden laagje legt, binnen en buiten het huis. Wat denken die bomen wel niet, dat we allemaal bevrucht moeten worden? Laat het toch lekker aan de bijtjes en de hommels over, dan komt het vanzelf goed en blijft het een beetje binnen de perken.
Zo, en nu is het genoeg!
