maandag 30 januari 2012

Greet houdt gewoon niet van kou

Er gaat even helemaal iets mis!
Dit had ik dus niet besteld.
Mijn verzoek aan Koning Winter ruim een jaar geleden heeft echt geen zier geholpen. Hij flikt het gewoon weer. Maar nu op het moment dat je het eigenlijk niet meer verwacht.
IK HOEF HET NIET. Geen sneeuw, geen ijs, geen kou in de negatieve cijfers. Laat maar hangen!

 

vrijdag 20 januari 2012

Greet en de begrenzer

Ik ben begrensd. Dat zijn we natuurlijk allemaal, in meer of mindere mate. Ik bedoel maar, hoe vaak trapt u het gaspedaal van uw auto zo diep in dat deze zijn (of haar) maximum snelheid bereikt? En dan heb ik het niet over de wettelijk toegestane maximum snelheid, maar zo hard als ie kan.

Nou, zo hard kan ik niet meer. Zelfs 120 kilometer per uur is wat te veel gevraagd. Ik kom meer in de buurt van een schamele 35 kilometer per uur. Zeg maar, een snorfiets en dan één met een verschrikkelijke kleine benzinetank.

Stelt u zich eens voor dat u met zo'n snorfiets, die eigenlijk niet door de keuring zou komen, met 30 tot 35 kilometer per uur op de snelweg rijdt. Het verkeer raast u, hopelijk links, voorbij. Zelfs de vrachtwagens en de wat bangig uitgevallen tiepes en de ouden van dagen. Je geeft gas en gas, maar er komt geen kilometertje op de teller bij. Het is nogal frustrerend.

Ik peuter me suf aan de begrenzer en heel soms ontstaat er een gaatje, waardoor ik tijdelijk wat meer kilometers kan maken, in de lengte of de breedte. Of ik heb een houtje-touwtje-knoopje oplossing om de snor kortdurend wat op te voeren. Consequentie is dat ik dan de dag erna snelheidje stapvoets maak of dat de tank lek is of dat ik helemaal geen meters meer maak.

Peuteren en pulken heeft dus geen zin. Het moet even anders. Misschien moet ik toch maar een tijdje genoegen mee nemen met die 35 kilometer per uur of minder en de korte afstanden. En ik zal me dan toch eens verdiepen in de gebruiksaanwijzing van dit vreemde voertuig. Verder: helmpie af en de blik niet meer alleen strak vooruit. Met deze snelheid heb ik alle tijd om eens rustig om mij heen te kijken en te genieten van alles wat langzaam voorbij schuift.

zaterdag 7 januari 2012

Wauw...

Het origineel is al geweldig, maar dit is super!

donderdag 5 januari 2012

Guus heeft ook eens wat te melden

Hier is ikkes, Guus. Ze noemen me ook wel 'Koe' of 'Die Kleine' of 'Flappie'. Het is allemaal drie keer niks. Wie noemt zijn kat nou Guus? Dat is toch geen naam voor een beest? Maar goed, ik moet het er maar mee doen.

Ik zal u eens verslag doen hoe het mij vergaat, nu die dikke rooie ploffert niet meer onder ons is. Trouwens, over de doden niets dan goeds, maar het was toch wel een klein beetje een lulletje rozenwater. Ik bedoel maar, heeft hij ooit een konijn gevangen? Hij voer nog wel eens mee op mijn successen, maar dat telt natuurlijk voor geen ene meter. Slapen en eten, daar was hij veruit de beste in. Als hij dan naar buiten moest, dan kon hij ook uitstekend voor de deur hangen. Wachten tot hij weer naar binnen mocht. Twee meppen waren meestal voldoende om die eerste plek voor de deur op te eisen. En kom op, welke kat durft er nu niet alleen te poepen...

Ik begreep er eerst helemaal niets van dat hij er ineens niet meer was. Weken werd hij bijna om de dag in die verschrikkelijk mand gepropt en weggebracht. De ene keer kwam hij wel mee terug en de andere keer niet. De laatste keer duurde het te lang. Zijn etensbak was ook weg en ik werd ineens in zijn hangmat gelegd. Ik dacht bij mezelf: ja dahaag, en er straks weer uitgejaagd worden omdat die rooie vlek er moet liggen. Maar dat gebeurde niet. Ik heb nog een week of twee gezocht en geroepen, maar tevergeefs en toen begreep ik het. De eerste de beste keer dat ik in die reismand moest, heb ik mij dan ook met poot en tand verzet.

Maar op een of andere manier ben ik nu wel gewend aan de alleenheerschappij en ik kan het aanraden! Het is fantástisch. Ik lig op elke plek die ik wil. Het gras is nu definitief voor mij alleen. Als ik buiten ben en ik moet noodzakelijk weer naar binnen, dan zet ik een keel op. Ik zorg hoe dan ook dat ik boven alles uit kom. Dat de buren daar misschien last van hebben, soit. Als ik naar binnen wil, dan wil ik naar binnen, onmiddellijk. Buiten heb ik overigens alles weer redelijk onder controle. Ik moet hier en daar nog een kat overtuigen, maar mijn territorium is nu duidelijk en vooral heel groot. Dat ik dan soms wat klappen oploop en gehavend uit de strijd kom, dat is dan 'collateral damage'.

Ik zoek af en toe de grens weer eens op. Pakt niet altijd even goed uit. Toen ik laatst het aanrecht weer eens uitprobeerde kreeg ik ongenadig op mijn sodeflikker. Geen succes dus. Maar als ik iets niet wil, dan gooi ik mijn tanden en nagels in de strijd. Werkt gegarandeerd. Aan het einde van de dag doe ik net zo lang vervelend tot er iemand met mij gaat spelen. Daar is in je eentje namelijk geen bal aan. En als ik mij een beetje goed gedraag, dan mag ik 's avonds nog wel eens op schoot liggen.

En oh ja, ik ben al een tijdje autodidactisch bezig om automonteur te worden. 't Is alleen zo vervelend dat je er zo smerig van wordt.

Kortom, ik ben best wel enorm gelukkig!




maandag 2 januari 2012

Goede voornemens

Ik begin er niet aan.
Je hebt er niets aan.

Waarom zou je jezelf iets opleggen, waarvan je eigenlijk toch al weet dat je het na een tijdje weer laat versloffen? Waarom moet je je altijd op 1 januari iets goeds voornemen? Waarom niet op 28 juni? En waarom moet een een voornemen altijd goed zijn?

En ik zeg u: 2 januari is een stomme dag! De oliebollen zijn op. De voorraden zijn opgegeten. De kaarsjes kunnen uit. Iedereen gaat weer over tot de orde van de dag. Het leven gaat gewoon door.

Ik heb er dus niets mee. Al vind ik wel dat er in zijn geheel wat dingen zouden kunnen veranderen. Maar dat heeft in feite niets met het nieuwe jaar te maken. Als we met zijn allen gewoon eens wat aardiger tegen elkaar zouden zijn. Vriendelijk, met een glimlach. Niet direct in de aanval en de verdediging. Gewoon een beetje aardiger. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

'Begin de dag met een dansje. Begin de dag met een lach. Want wie vrolijk kijkt in de morgen, die lacht de hele dag, jaaaa, die lacht de hele dag.' Zoiets...

Verder wens ik iedereen al het goede, liefde en gezondheid voor 2012!