'Shit!', riep de postbode heel hard, toen wij aan het einde van de straat uit de auto stapten na een lentefeestje voor twee. Het was 18:15 op de zaterdag. Hij was doende de post in een brievenbus te proppen. Toen hij daar mee klaar was probeerde Mr.T. een praatje met de beste man aan te knopen. 'U bent nog laat op pad.' 'Ja, en als dan de brievenbussen ook nog eens dicht zitten, dan schiet het allemaal niet op', zei hij terwijl hij boos naar de overkant van de straat beende om daar ook nog post in een brievenbus te deponeren.
Inmiddels kwam hij weer terug naar onze kant van de straat en we liepen met elkaar op richting ons huis. We probeerden de postbode het euvel van de dichte brievenbussen uit te leggen. De politie heeft namelijk boven elke brievenbus in de straat aan de binnenzijde een kap geplaatst. Een hele krappe afdak. Dit ter voorkoming dat ongure tiepes de deur kunnen openen met een haak door de brievenbus.
Nu zit er ook nog een tochtborstel achter de brievenbus bevestigd. Samen met die kap is het voor de postbode onmogelijk de post je huis binnen te schuiven. Eerst de weerstand van de borstel en dan moet hij de post onder de kap doordouwen. Het resultaat is dat de post als een verkreukelde prop in de borstel blijft hangen, of bijna in stukken gescheurd op de mat terecht komt.
Wij hebben de kap inmiddels verwijderd. Ik heb graag hele, ongescheurde post. Bovendien was de tochtborstel door al het geprop inmiddels kapot en hing er zielig bij. Deur op slot houden en sleutels uit het slot kan ook de onwelwillende lieden buiten houden. Daar hebben we niet persé een kap voor nodig.
We hadden het idee dat de postbode onze uitleg niet helemaal begreep. Of beter gezegd, dat hij open stond voor onze uitleg. Hij had nog al een geïrriteerde aura om hem heen hangen, die de boel een beetje afdichtte. Hij vertelde ons dat hij zo laat was, omdat hij eerst de Telegraaf uitgebreid had gelezen. 'Nou, dan wist je het wel!', zei hij. Ik heb geen idee wat ik moest weten.
Ondertussen waren we bij ons huis gekomen aan de andere kant van de straat, waar ook de brommer van de postbode op hem stond te wachten. Terwijl hij naar zijn brommer liep, riep hij nog: 'En met dit weer van vandaag is toch niet te wérken! Veel te heet. Je kunt beter aan het einde van de dag je post lopen.' Het kwik is inderdaad gestegen tot bijna 20 ℃. Poeh!
