Greet had een idee

Het leek zo'n goed idee, op Pinkstermaandag even naar het tuincentrum voor wat plantjes. Met de nadruk op 'leek', want er al naar toe rijdende werd het idee steeds minder goed. Aangekomen was er van het idee niets meer over, maar we besloten het er toch op te wagen.

Ik dacht nog: 'Heel Limburg zal wel op het strand liggen.' Maar dat was vooral een dom idee, want er is geen strand te vinden in de buurt van Limburg. En de Limburgers die misschien nog een strandidee hadden, gingen niet omdat het volgens alle weersites ernstig werd afgeraden vanwege strandmist.

Aangekomen op de plaats van bestemming puilde de parkeerplaats zo uit, dat de auto's ruimschoots buiten de hekken op alle mogelijke plaatsen geparkeerd stonden. Ergens verderop stond een verkeersregelaartje te zwaaien. We reden zijn richting op, maar alles wat hij kon was naar rechts (voor de kijkers links) zwaaien en met zijn pionnetjes spelen.

Verder verderop hebben we geparkeerd. Zo, dat was stap 1. We liepen het laatste stukje, toch nog steeds vol goede moed. Tenminste ik dan. Ik kan niet voor Mr.T spreken, maar als bij hem de moed al in zijn slippers was gezakt, liet hij dat koelbloedig niet merken.

Zoals al een keer eerder ontbrak bij ons een 50 eurocent muntstuk, voor een kar. Iets anders paste er niet in, dus in de rij bij de bloemenafdeling, waar men zich druk stond te maken over waardeloos ingepakte vaasjes. Eindelijk gewapend met het benodigde muntstuk, bleken de karren op. Dan maar 'zo' de winkel in en een mandje gepakt. Helaas was het mandje bij lange na en in zijn geheel niet toereikend voor het aantal plantjes wat wij wilden. Dus toch nog maar op karren-quest.

Die kar was inmiddels geen probleem meer, dus eigenlijk ging het tot nog toe behoorlijk voorspoedig. Ja, er waren veel mensen. Ja, er waren veel onhandige karren in de smalle paden. Ja, iedereen probeerde steeds op hetzelfde moment hetzelfde plantje te pakken. Maar wij hadden binnen no time onze bloemen- en groenteplantjes gekozen en in de kar gezet.

Maar toen kwam het. In dit specifieke tuincentrum word je gedwongen de winkelroute te volgen. Afwijken is onmogelijk, inkorten is geen optie. En ergens halverwege de winkel begon de file. Inderdaad, de file voor de kassa. Ik zeeg neer op een stoel, want we waren gestrand bij het woongedeelte en Mr.T duwde om de 5 minuten de kar 2 centimeter vooruit. Het winkelpersoneel kwam nog water rondbrengen.

Zittend op mijn stoeltje heb ik heel wat mensen mopperend voorbij zien schuifelen. Drukte, warmte en wachten haalt het slechtste in de mens naar boven. En blijkbaar is dat effectief, want toen ik mij geruime tijd later weer bij Mr.T voegde en de kassa's ook daadwerkelijk in zicht waren, zag ik mensen links en rechts voor mij in de rijen staan, die daar logischerwijs helemaal niet hadden kunnen staan.

Al met al, ons voorperkje is opgepimpt en ik kan niet wachten tot we onze eigen paprika en tomaten kunnen plukken. 

Note to myself: Op Pinkstermaandag naar een tuincentrum gaan is in principe geen goed idee.