Soms moet je het gewoon vieren, het leven.
Omdat Mr.T en ik allebei van het bouwjaar 1972 zijn, leek ons dit jaar uitermate geschikt voor een jubileumfeestje. Afgelopen zaterdag, ergens in het midden van het land, met al onze dierbaren.
Het was een perfecte dag. De zon was uitgenodigd en liet zich zien. Er waren activiteiten die geen bijdrage leverden aan het intellect, maar daardoor waren ze wel erg lollig. Eten en drinken was er in overvloed. En het was me toch een potje gezellig. Ik beleefde alles van een kleine afstand, niet in staat tot volledige integratie. Maar genieten kan ik nog als de beste.
Wij vroegen een ieder met lege handen te komen. Er zijn mensen die dat kunnen, maar het inspireert mensen ook. Zo kregen we prachtige planten, een geweldig schilderij, dingen om te eten of te drinken en kinderkunst.
De schone familie bedacht een alternatief. Met lege handen verschenen ze op het feest, maar gister stond het altijd vriendelijke meisje van de pakketpost met een enorme doos voor de deur. Ik vroeg me snel af wat ik had besteld: niets. Voor de buren dan zeker. Maar nee, onze namen stonden op de doos. Bij opening bleek hij vol te zitten met snippers en 40 enveloppen. Voor de komende 40 dagen. We zijn nieuwsgierig en ik hou u op de hoogte.
2 opmerkingen:
Hey Greet!
Heb je mail al gelezen met uitgebreide beschrijving, klonk erg leuk! Jammer dat ik er niet bij kon zijn...
Wat een fantastisch cadeau! Ik als grote Aag ben ook heel nieuwsgierig wat er in die 40 enveloppen zit...kun je niet elke dag een update geven?!? :-)
X B
@ B: Geduld, my dear, is een van de zeven deugden. Alles op zijn tijd. En zeker jammer dat je er niet bij was, je moet op zijn minst weer 10 jaar wachten voor we weer zoiets doen, misschien...:-).
Een reactie posten