Greet ligt er een beetje wakker van

Doet u mij maar één potje stress, alstublieft.

Tsjonge, jonge. Wie had ook al weer gezegd dat een huis kopen zo leuk was? En dan vooral een nieuwbouwhuis? Wil diegene zichzelf even een stevig pak op de broek geven! Tot nu toe heb ik het nog niet als 'leuk' ervaren. Wel een hoop gedoe. Straks, als alles klaar is, en elk lichtknopje zit op zijn plek, en de keuken doet het, en het water stroomt waar het stromen moet, en de ramen gaan open, en de deuren ook naar de goede kant, en de schilder is geweest, en de vloeren liggen er in, en al mijn spulletjes staan op zijn plek, dan vind ik het denk ik wel leuk.

Maar nu....geen denken aan.

Vanaf maart zijn we bezig met beslissingen nemen. Wat wel en niet en hoe en wat en welke kleur en vorm en grootte en prijs. Je zou er moe van worden, als je dit al niet was. Dan is alles besloten en is het een kwestie van afwachten. Soms ga je eens kijken naar de nieuwe stulp en ineens vind je een gaatje om ook naar binnen te gaan. Dan dienen de eerste problemen zich ook gelijk aan.

Geen afvoer voor de afzuigkap. Gesprekje hier, discussie daar. Oplossing is concessies doen. De afvoer is er, maar op een andere plek. Zucht.

De dag van oplevering komt in het vizier en dus worden de keukenboer en de vloerenboer en de schilder in stelling gebracht. Redt iedereen het in de planning die wij voor ogen hebben? Gesprekje hier, discussie daar en ja, het lukt, waarschijnlijk, als het mee zit. Zucht.

Dan meldt de keukenboerin zich. De koelkast is te groot en er missen zichtplaten op de bestellijst. Wat zijn zichtplaten? Die zijn jullie dan toch vergeten op de lijst te zetten? Gesprekje hier, discussie daar. Mail over en mail weer. Weer is de oplossing concessies doen en niet extra betalen voor die zogenaamde zichtplaten. Zucht.

Opgelost, denk je dan. Maar niets is minder waar. De spoelbak is niet meer leverbaar. Misschien een paar weken later, maar dan hebben we een tijd een keuken zonder spoelbak. Niet heel erg praktisch. Discussie hier, gesprekje daar, mail hier en mail daar. Gezegd wordt dat alles geprobeerd is, maar tevergeefs. Andere spoelbak dan maar. Zucht.

De dag van de vooroplevering. Nou nou, hebt u even. De lijst lijkt eindeloos. Een gat voor de wasdroger die mist, een draadloze thermostaat die niet geïnstalleerd is, wandcontactdozen die niet op zijn plek zitten en die missen, deuren die verkeerd draaien, vergeten stucwerk en kitranden, de spiegel met lamp die geen licht geeft. Discussie hier, gesprekje daar. We lossen het op voor de oplevering en die is volgende week. Neem maar van mij aan dat we een deskundige meenemen. Zucht.

Maar het komt goed. Tuurlijk. En dan trekken we de deur in Maastricht achter ons dicht. We zwaaien nog een keer en we crossen achter de meneren verhuizers aan naar Nederweert. Daar zetten we onze vertrouwde spullen en prullen neer, en dan is het goed. Natuurlijk.
En tot die tijd liggen we af en toe een beetje wakker.