Voorwaarts, mars!

Goed nieuws moet gedeeld worden met een driewerf HOERA!

De oorlog is beslist in mijn voordeel. De broertjes Bor en Bar hebben de strijdbijl begraven en hebben hun biezen gepakt. Mijn lijf heeft weer het rijk alleen. Nou ja, bijna dan. Want de gebroeders hebben wel wat rotzooi a.k.a. toxines achtergelaten. Die moeten weg. Hoe is nog een beetje de vraag, maar weg moet het.

Ook heeft al die antibiotica gecombineerd met de Lyme de bacteriehuishouding in mijn darmen nogal om zeep geholpen. Het rommelt daar behoorlijk, want het is een rommeltje. Maar daar is al aan gewerkt en wordt nog aan gewerkt.

En hoe voelen wij ons? Nou, beter dus! Ben ik mijn oude zelf? Nee, nog niet. Word ik dat ooit? Geen idee, maar daar ga ik wel mijn best voor doen. De laatste maanden voelde ik al dat ik terrein aan het winnen was. Ik herstelde beter, ik rustte zowaar uit van een goede nacht slaap, de pijn werd minder en mijn hoofd, oh mijn hoofd voelt zo helder. Ik heb weer overzicht, rekenen gaat weer zonder machientje, de woorden komen uit mijn mond zoals ze in mijn hoofd zitten en snel ook. Mijn geheugen doet het bijna weer als vanouds.

Nu blijkt dat de bloeduitslagen dit gevoel bevestigen. Wat een half jaar geleden nog in de rode cijfers stond, omdat het allemaal ver boven normaal was, is nu weer zoals het hoort op een paar dingetjes na.

De volgende stappen kunnen worden gezet. Ontgiften. Revalideren. Herstellen. Het plan daarvoor is nog vaag en niet concreet, maar dat komt. Mijn lichaam heeft tijd nodig om te ontgiften en te revalideren en te herstellen. Maar ik heb een lange adem en ben nog lang niet uitgeademd. Er is nog lucht genoeg. Rustig aan is het devies, iets met grenzen en geduld.

En dan nog iets, ik mag weer plannen maken van mijzelf. Daar is weer ruimte voor en ik voel dat het kan. Geen grootse plannen, tenminste, wat is groots? Een plan is een plan en een plan ligt in de toekomst. Dat maakt ook een tikkie bang, want ik weet inmiddels dat verder kijken dan een dag behoorlijk teleurstellend kan zijn.

Ik schreef al eens over hoop en vertrouwen. Een lastig onderwerp als toekomst een grijs en mistig gebied is geworden. Maar zonder hoop, geloof en veel liefde kom ik niet verder in het leven. Mijn drievoudige drijfveer.  Dus ga ik nu verder, hoofd omhoog, blik vooruit en voorwaarts!