Greet en verhuizen (we doen nog maar een deel)

Zittend tussen de dozenparade, die langzamerhand iets kleiner wordt, probeer ik met thuis te gaan voelen. We slepen de rotzooi van de ene kant naar de andere kant. Dingetje hier, datje daar; bij alles nadenken waar het moet komen te liggen, zitten of staan.

Geluiden zijn nog niet vertrouwd, de lichtinval is anders. De buitenomgeving verwart mij. Ik heb al mijn concentratie nodig om de mensen te verstaan. Het put de geest een beetje uit. Maar ik denk dat het wel goed komt.