Greet en een tentamen

Vol goede moed ging ik gister op weg naar Heerlen om mijn opgedane kennis Staatsrecht te testen middels een tentamen. Ik had de tijd genomen, want je weet het maar nooit met die files. Maar niet hier in het zonnige zuiden! Mijn enige tegenslag was dat ik er 10 minuten over deed om voorbij het Maastrichtse stoplicht te komen, waarbij ik gehinderd werd door een gepimpte Golf die bestuurd werd door een mannetje dat amper boven het stuur uit kwam. Hij dacht mijn Vosje in de bocht naar links rechts te passeren. Tuurlijk. Ik heb hem een boze blik toe geworpen en die kwam hard aan, want even later passeerde hij links vol gas de rij voor het stoplicht.

De rest van de reis kenmerkte zich vooral door rust en voorspoed. Snelweg op, snelweg af, twee keer links en daar reed ik het terrein op van de Open Universiteit. Dit was mijn eerste keer Heerlen tegen over meerdere malen Utrecht en wat een verschil. Alleen al die file, maar ook parkeren! In Utrecht moest ik minstens 7 rondjes door de wijk rijden waarbij ik steeds dat trage stoplicht in het midden moest passeren, voordat ik een parkeerplek had gevonden. Heerlen heeft een parkeerterrein en dat is groot en leeg. Maar we hebben het hier natuurlijk dan ook over de headquarters van de Open Universiteit. Hier kon ik wel 7 rondjes vol gas zigzaggend en met mijn ogen dicht rijden, zonder schade te veroorzaken.

Ik stapte na mijn 7 rondjes uit en liep naar het gebouw waar ik volgens mijn oproepbrief moest zijn. Een van de vele gebouwen. Nog met ruim een uur te gaan, verwachtte ik de eerste te zijn, maar nee hoor, je hebt altijd grotere fanatiekelingen (of angsthazen, zo u wilt).

Plichtsgetrouw pakte ik mijn samenvatting er nog maar even bij. Je moet toch wat om handen hebben om de tijd te vermoorden. Maar het is natuurlijk klinkklare onzin om te denken dat je nu nog wat kan toevoegen aan de informatie in je hersenpan. Ik vind het dan ook vele malen leuker om het binnenkomende volk te observeren.

Zo had je een jonge man, met strakke zijscheiding en bril die wel drie keer naar het toilet ging. Over de aard van die frequentie zal ik maar niet speculeren. Maar na elk bezoek was de afstand tussen zijn broekband en zijn oksels weer een beetje kleiner.

En een jongen, type eeuwige student met een nonchalante blik. U kent ze wellicht nog allemaal van uw schooltijd. Deze personen zeggen namelijk altijd dat ze er geen fluit aan gedaan hebben en dat het ze geen bal interesseert. Maar ondertussen. Ineens staan ze voor je, brengen hun gezicht wat dichterbij en fluisteren onheilspellend: 'nu ben ik de beste van de klas en jij niet meer'. En voor je verbouwereerd je kan afvragen of je iets gemist hebt van een wedstrijd ofzo, zijn ze al weer verdwenen.

Ook was er een meisje met een hele lage spijkerbroek. Nog lager dan de heupen zeg maar. Ze deed veel, maar tevergeefse moeite haar bilspleet bedekt te houden bij het rondlopen. In zittende positie at ze niet geheel geruisloos een zak wortels op.

Hoe meer mensen er binnen komen hoe luidruchtiger het overigens wordt. Alsof er een soort spanning valt als er één iemand begint te praten en iemand anders het aandurft om koffie uit de lawaaiige machine te halen. Mensen gaan dan ook ineens aan elkaar vragen voor wel vak ze komen en hoe goed ze de stof beheersen.

Soms zie je aan de mensen voor welk vakgebied ze komen. Alles zit namelijk door elkaar. Zo was er een mevrouw op leeftijd. Met een hip, grijs en kort kapsel. Tikkie hippie, maar meer richting de feministische jaren 70 en met een knalrode bril. Precies: cultuurwetenschappen.

Voor de rechtenstudenten wordt het altijd duidelijk op het moment dat ze plaatsnemen aan de hun toegewezen plek in de tentamenzaal. De dikke rechtenbundels komen namelijk onmiddellijk op tafel. Stevige houvast voor tijdens het tentamen.

Daar gaan we. De opgaven zijn uitgedeeld. Ik heb 3 uur voor 30 meerkeuzevragen. Eitje. Nou, vergeet het maar. Het was bjusterbaarlik moeilijk. Mijn hersens kregen er wat van. Ik heb zo enorm mijn best gedaan.

En nu is het the day after. Ik heb net met trillend hartje en kloppende handjes de antwoorden die gepubliceerd zijn op internet vergeleken met de door mij gegeven antwoorden. Ik heb maar liefst 2 fout!! Dat betekent dat ik het ruimschoots gehaald heb. Mijn inspanning is niet voor niets geweest. Hiep hiep Greet!

We zijn weer een vakje dichter bij het meesterschap.