Talent van het wereld wijde web

... om de maandag mee te beginnen ...

Greet heeft een vraag aan Koning Winter

Majesteit!

U hebt eerder al om het hoekje gekeken en het schijnt dat u dit weekend echt richting ons nederige landje komt. Volgens de meteorologen heeft u de macht vanaf 1 december, maar de astronomen houden het op 21 of 22 december. U bent dus een tikkie aan de vroege kant, echter als de meteorologen en de astronomen het al niet precies weten (lapzwansen), dan kan ik u dat natuurlijk niet echt kwalijk nemen.

De weersverwachtingen die gepaard gaan met negatieve temperaturen en zelfs sneeuw liegen er niet om en ik kan u verzekeren dat ik er geen drol aan vind. Excusez le mot. Op een of andere manier doet mijn oplaadbare batterij het niet zo goed bij deze temperaturen en korte dagen. Mijn hele lichaam schreeuwt om een winterslaap. Of op zijn minst iedere dag onder een dekentje op de bank. Maar sociaal-maatschappelijk is dat niet zo handig.

Vandaar dat ik graag een verzoek bij u wil indienen. U bent vast bekend met moderne communicatiemethoden, dus ik ga er van uit dat u dit niet meer in drievoud verlangt. Mijn vraag is als volgt: Kunt u alstublieft deze winter uw macht aanwenden om de zon veelvuldig te laten schijnen en de temperaturen een beetje op te drijven en de dagen een pietsie op te rekken? Vorig jaar hebben we genoeg winter gehad voor twee keer.

Ik dank u hartelijk voor uw luisterend oor.

Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben.

Met de meest hartelijke groets,

Ik

Greet moet het even vertellen

Mijn nichtje I., waarover ik u al vertelde, is een vrolijke meid van 14 en ze heeft iets op schrift gesteld wat zomaar gewoon een heel boek is geworden. Niet alleen op papier en in haar eigen computer, maar het is een echt boek met een heus ISBN en een cover en een samenvatting op de achterkant en een titel: 'Gesloten Deuren'. Het is een geweldig boek en ik ben onbeschrijfelijk trots op de schrijfster.

Greet zag het allemaal

In opdracht van mijn nichtje I. slenterde ik de stad in, op zoek naar een beeld wat zou kunnen vangen wat zij op schrift heeft gesteld. Het moois bleef maar mijn fototoestel binnenstromen.

Iets moois van het wereld wijde web

...op verzoek van Mr.T...

Greet en de keuken

Het lijkt er verdacht veel op dat de keuken en al zijn toebehoren een probleem heeft met mij. Ik weet niet wat er mis is gegaan, maar als ik mij aan het aanrecht post om keukenwerkzaamheden te verrichten, hoor ik een zacht afkeurend gegrom. Daarbij keert hij zich daadwerkelijk tegen mij.

Neem nou de oven. Elke keer als ik mijn handen daarin steek als hij net op temperatuur is gekomen, lijkt het plafonnetje te zakken en het rooster omhoog te komen. Altijd natuurlijk net tegen mijn handen. Ik zeg steeds tegen het apparaat dat ik geen behoefte heb aan een getatoeëerde afbeelding van een rooster op mijn lichaam.

En het keukenmesje, och! Ik sta nietsvermoedend de aardappels te schillen en wil een uit de kluiten gewassen exemplaar even doormidden snijden. Maar het mesje gaat precies halverwege de aardappel in staking. Na enige aanmoediging van mijn kant, wil het de verloren tijd plotseling inhalen en klieft het de aardappel in een noodgang doormidden met als welgekozen eindpunt, mijn hand. Bloed.

Toen een pan waarmee ik de gekookte rijst wilde afgieten. Ik verwachtte dat het kookvocht de weg van de zwaartekracht zou volgen. Maar niets was minder waar. Het vond zich een weg langs de pannenlap - want die had ik ter bescherming al ter hand genomen - omhoog naar mijn wijsvinger. Met als gevolg een hard schildje op mijn vinger na een avond hevige pijnen.

En kent u die emmer die vindt dat hij zichzelf altijd sneller en harder leeg moet kieperen dan u zelf had bepaald? Dus dat het water over het aanrecht langs de keukenkastjes op de vloer gutst. Die emmer is in mijn bezit.

Na dergelijke incidenten roep ik vertwijfeld richting de keuken of ik misschien wat fout heb gedaan, ergens gevoelens heb gekwetst. Ik heb geen idee, want dan geeft de keuken ineens niet meer thuis.

Wat ik nodig heb is een goede keukenfluisteraar, dus als u nog een goede kent...?

En oh ja, een strijkijzerfluisteraar zou ook van pas kunnen komen.

Greet snapt er niets van

Toen mijn ouders mij mijn naam gaven, vrees ik dat er iets niet goed is gegaan in de atmosfeer. Ooit is mij verteld dat in het geval ik een jongetje was geweest, ik Gerrit had geheten. Aangezien ik geen jongetje ben, heb ik dus een andere naam gekregen. Ik ben er wel eens van verdacht dat ik een jongen was. Ik moet zeggen dat ik er toen qua uiterlijk niet echt mijn best voor deed er op mijn vrouwelijkst uit te zien, dat heb je wel eens in je leven. Maar Gerrit ben ik nooit genoemd.

Het gekke is dat mensen op een of andere vage manier mijn naam niet goed onthouden, terwijl die echt niet moeilijk of vreemd is. Misschien is dat eigenlijk juist wel het probleem. Zo lang ik leef word ik aangesproken, door mensen die mij niet goed kennen, maar die wel geacht zijn mijn naam te weten, met Marleen! En ik begrijp er geen snars van. Zie ik er uit als een Marleen? Doe ik als een Marleen? Ik weet het niet en ik wil ook helemaal niet Marleen heten!

Misschien zegt het meer over die mensen dan over de naam die mij gegeven is.

Greet slaat groot alarm

Beste medeautobestuurders,

Het is mij opgevallen dat bij het merendeel van u de richtingaanwijzer niet werkt, zowel links als rechts. Het kan uiteraard ook zijn dat u de gebruiksaanwijzing nog niet heeft gelezen en u geen idee heeft hoe u hem moet bedienen. Voor de duidelijkheid: het is het handeltje aan de linkerkant van het stuur, over het algemeen.

Ik wil u vanaf deze plaats sterk adviseren de werkzaamheid van de richtingaanwijzer te testen en deze - indien nodig - te (laten) repareren en daarna bij elke rijbaanwisseling te gaan gebruiken. Dit om uzelf, maar zeker ook mij niet meer in gevaar te brengen. Met name op de momenten dat u op het aller-, aller-, allerlaatste moment beslist dat u ook in wilt halen. Ik ben graag een beetje voorbereid op wat uw plannen zijn in het verkeer.

En dan nog iets. Ik heb u al eens - volgens mij in nette bewoordingen - gevraagd om mij en het Vosje met enig respect te behandelen. Ik herhaal deze oproep en het geldt ook als Mr.T. in het Vosje rondrijdt. Kunt u ons alstublieft een beetje serieus nemen, ook al is de auto een tikkie kleiner dan de uwe.

Ik dank u.

Herfst in de bladeren

't Is een beetje vegen met de wind open...

Greet kon het er weer eens niet mee eens zijn

Er was eens een horloge. Een prachtig Seiko Kinetic horloge wel te verstaan. Een soort zelfdenkend wonder, dat nooit meer opgewonden hoeft te worden, als je hem maar regelmatig om de pols wikkelt. Het horloge lag in de vitrine met smart te wachten op een meneer die het bedrag zou betalen wat hij waard was. Ergens in mei van het jaar 2008 was dit het geval.

Mr.T. was er als een kind zo blij mee. Hij huppelde de winkel uit. Dagelijks werd het horloge met liefde en plezier gedragen. Bij inspanning en waterige gelegenheden werd het klokje tijdelijk even van de pols genomen en weggelegd. Die twee vormden een mooi stel samen.

Begin juli van het jaar 2010 stond dit horloge stil! Zou het een staking zijn? Was het niet goed verzorgd? Maar dat kon niet. Dit horloge had hulp nodig. Dus wij togen naar de winkelketen waar het uurwerk destijds was aangeschaft. Allemaal geen probleem, het zou iets met een accu zijn. Een illusie armer liepen we de winkel weer uit, want we dachten dat we nooit meer dat gedoe met een batterij zouden hebben.

Al snel mochten wij hem weer halen en hij liep welgeteld 1 week mee in ons ritme. Toen stond hij weer stil. We gingen diep bedroefd terug naar de winkel, waar eens oppervlakkig werd gezucht. De tijdsaanduider zou weer worden opgestuurd.

Toen werd het stil. Heel erg verschrikkelijk stil. Pogingen van onze kant om informatie over de reparatie te krijgen, bleken vruchteloos. Na veel heen en weer gecommuniceer, begrepen we dat eigenlijk alleen het omhulsel nog goed was. Het horloge was dus eigenlijk ten dode opgeschreven. Ongelofelijk! En toen begon de discussie: wel garantie, geen garantie, garantiebewijs, wie is verantwoordelijk, wettelijk voorschrift, wie gaat betalen, conformiteitseis, ingebrekestelling...Bij dat laatste woord voelde de winkelier ineens wat hete adem en beloofde ons plechtig alle kosten te zullen dragen.

Het horloge wordt in ieder geval gered. We moeten alleen nog een pietsie geduld hebben, want een nieuw hart is toevallig even niet op voorraad. Na drie maanden is Mr.T. bijna vergeten hoe zijn geliefde uurwerk er uit ziet en hij vreest dat ze een beetje uit elkaar zijn gegroeid. Ik wacht de hereniging met spanning af.

Nieuwe aanwinsten

...die een nieuw licht werpen op de zaak...