Fun

Veel plezier op de laatste dag van het jaar!

Liefde

De liefde laat zich niet sturen, die komt gewoon!

Soms kan Mr.T ook verlicht uit zijn hoekje komen.

Er is een context, maar daar horen te veel woorden van uitleg bij, waardoor de schoonheid van deze zin verdwijnt.

Greet is nog steeds verliefd

Ik mocht Poemeltje een paar uur onder mijn hoede nemen, terwijl vriendin A. zich stortte op een tentamen. Weer verdronk ik, want die blauwe ogen zijn nog steeds zo groot.

Dat er zo veel vrolijkheid in zo'n klein mensje kan zitten.

En dat zo'n klein famke zo hard kan snurken.

Met volle teugen was het genieten geblazen.

Wonderen bestaan.

Serious Request

in a way it's all a matter of time

I will not worry for you, you will be just fine

take my thoughts with you and when you look behind

you will surely see a face you would recognize

you're not alone...

Hoe een kraai een lijk werd

Zit je rustig in de auto, een beetje om je heen te kijken en te genieten van al het witte wat er om je heen is. De zonnebril moet op, omdat zowaar de zon breed glimlachend aan de hemel staat. Word je ineens opgeschrikt door een enorme knal tegen de vooruit.

Mr.T had hem (of haar, dat konden we helaas niet vaststellen in de gauwigheid) al zien aankomen, maar ik dus niet. Mijn hart heeft werkelijk op zijn minst één slag gemist. De kraai had het even fout ingeschat; dat krijg je als je twijfelt of je wel of niet moet opstijgen. De bloedspetters zaten op het raam. Gelukkig hadden we nog ruitensproeivloeistof.

We hebben na een kleine discussie besloten dat de kraai dit niet heeft overleefd.

Sorry kraai!

Wijze weerwoorden

Vanochtend sprak Piet Paulusma op de radio om 7.27 uur de volgende woorden:

'Als jij het niet eens bent met het weer, is het weer het niet eens met jou.'

Ik had het dus over die boeg moeten gooien met mijn vraag aan Koning Winter.

Zo zie je maar weer, sla nooit een goed advies van een Fries in de wind!

Kerstvoorbereidingen

Vrede op aarde. Maar voor het zover is, heb ik bijna een moord begaan! Waarom is het altijd zo'n gedoe om de kerstsfeer in huis te brengen? Als het er eenmaal is, prima, maar de sfeer laat zich niet zonder slag of stoot het huis in dragen.

Vroeger kan ik mij herinneren dat ik er een hekel aan had als mijn moeder 'aan de gang' ging met de sfeer. Voor mijn gevoel duurde het wéken. Was natuurlijk niet zo, maar zo voelde het. De schuifpui stond de hele dag open, dus koud in huis en mijn moeder draafde van de tuin het huis in en vice versa, een groen spoor achter zich latend. We mochten altijd meehelpen door zelf een stukje te maken, maar geen van ons heeft het schiktalent van mijn moeder geërfd, dus dat was ook geen succes.

Uiteindelijk ging de pui weer dicht, de verwarming weer aan, de rotzooi werd opgeruimd en stond het huis vol met prachtige stukken en stukjes. Daar was ie: de kerstsfeer! Het hoogtepunt was altijd op Ouderjaarsavond, als de fik in de kaarsen in de stukjes mocht. De hele avond werd dan angstvallig alles in de gaten gehouden, omdat er altijd wel ergens een takje of iets dergelijks in het afbrandspoor van de kaars stond.

Aangezien ik dus niet gezegend ben met het sfeertalent van mijn moeder, probeer ik er altijd zo min mogelijk aan te doen. Minimale inspanning met maximaal resultaat. Dit jaar besloten we maar weer eens tot een kerstboom. Omdat ik een bloedhekel heb aan de stroom van naalden die van een echte afvallen, heb ik mij een maandag gestort in een zoektocht naar een neppert die wel mooi is, maar weer niet te duur, zunigerd die ik ben.

Gister ben ik dan begonnen aan het opbouwen van de boom. Al snel kwam ik erachter dat ik onvoldoende lampies in mijn bezit had. Gelukkig is de Blokker dichtbij. Ik vind het altijd ongelofelijk hoe die lampjes in de verpakking terecht zijn gekomen. Gerangschikt in een mal, waar je je overigens altijd aan verwond, met het snoer in keurige boogjes. Een poging de lampjes er 'netjes' uit te halen, mislukte jammerlijk. Natúúrlijk zat de streng met 200 lampjes gruwelijk in de knoop.

Na de nodige frustratie, het testen van de lampjes en veel gepiel, zaten het hele snoer in de boom, per lampje vastgemaakt. Stekker in het stopcontact en er gebeurde helemaal niets. Geen licht in de duisternis, want duister was het inmiddels. Dus een korte vergadering met mijzelf gehouden waarin ik besloten heb de lampjes er weer uit te rukken en terug te brengen naar de winkel. Ik heb maar niet gepoogd de hele handel weer net zo in de verpakking te krijgen, want dat is onmogelijk.

Binnen 5 minuten had ik een nieuwe set en kon ik weer aan de slag. Zelfde scenario van snoer in de knoop, testen, veel gepiel en gepruts en toen zat alles weer in de boom. Stekker in het stopcontact en zucht, er was licht. Ik kon het niet meer opbrengen om de ballen er ook nog in te hangen. Dat heb ik vandaag maar gedaan en ik ben er super blij mee. De sfeer is binnen. Vrede op aarde. Laat de kerst maar komen.

Greet dacht het te verslaan

Mijn hoofd lijkt zich in een andere dimensie te bevinden, maar ik voel nog wel dat hij pijn doet. Mijn benen voelen als pap en de spieren in mijn leven geven het signaal af dat er verschrikkelijk gesport is, wat toch zeker niet waar is! De temperatuur schijnt niet meer normaal te regelen zijn; met deken, zonder deken, kruik erbij, toch maar weer niet...

Ik doe even niet meer mee.

Ik ben geveld.

De ziekte die zich al een paar weken ergens in mijn lijf had verstopt heeft het voor elkaar.