Murphy's law

Ik werd een beetje kwaad op Murphy. Waarom moet hij ook altijd gelijk hebben, met zijn stomme wet, patser!

Na een weloverwogen periode hebben we zaterdag een monsterlijk bedrag uitgegeven aan een bed waar we 4 maanden op moeten wachten en waarvan de verwachting is dat we nooit meer slecht zullen slapen. Ook ons vermogen heeft zo zijn grenzen, maar geruststellend zeiden we tegen elkaar dat de wasmachine nog best kapot kon gaan. Financieel gezien dan.

Maar dat soort dingen moet je blijkbaar nooit, maar dan ook nooit uitspreken. Want met de eerste de beste was op maandag blies de wasmachine zijn laatste druppel uit. Misschien kan de meneer van de wasmachinereparaties hem nog weer tot leven wekken, maar dat horen we woensdag. Ik heb even een potje staan schelden op Murphy.

Maar nader onderzoek leert heel wat anders. Het is Murphy helemaal niet, althans als ik Wikipedia moet geloven. De wet van Murphy is van Edward A. Murphy en luidt: als er meer dan één manier is om een taak te doen en één van die manieren zal in een ramp resulteren, dan zal iemand het zo doen. Meneer Murphy was ingenieur bij het Wright Field Aircraft Laboratory en gebruikte zijn wet om de wet van de grote aantallen te verduidelijken, welke is: als een gebeurtenis zich een oneindig aantal keer herhaalt en iedere keer is er een kleine kans dat er iets mis gaat, dan gaat het vroeg of laat een keer mis.

Tsja, deze wetten zijn beide niet van toepassing op het falen van mijn wasmachine op een slecht moment. De wet waar het om gaat is de wet van Bedrog: als er iets mis kan gaan, dan gaat het mis. Deze is bedacht door John W. Campbell, een schrijver.

Dus staat u voortaan weer eens in de langzame rij bij de kassa en heeft iemand ook nog eens vergeten zijn groente af te wegen en de volgende heeft een ontoereikend saldo en er begint een klant met de folder in de hand de kassière op de aanbiedingen te wijzen en er moet gediscussieerd worden wie de voetbalplaatjes krijgt van een klant die ze niet wil, geeft u dan meneer Campbell de schuld.

En laten we met zijn allen meneer Murphy maar onze excuses aanbieden, postuum wel te verstaan, want de beste man leeft niet meer. We hebben hem al jaren overal de schuld van gegeven, met zijn wet die zijn wet helemaal niet is.