Morbiditeit

Oh oh. We kunnen wel van een dierlijke massamoord spreken deze week. En het drukt zwaar op ons geweten.

Het begon met Vink. Guus kwam hem de tuin in brengen. Vink was duidelijk niet meer te redden, want hij hing slap en levenloos in Guus zijn bek. Vervolgens heeft hij Vink nog even alle hoeken van de tuin laten zien, waarbij Vink veelvuldig de lucht werd ingeworpen en tegen de muur gekwakt. Daarna mocht Redje hem ook nog even als oefenmateriaal gebruiken. Het begon vervelend te worden toen de veren in de bekjes bleven hangen en Vink werd voor dood achtergelaten. Morsdood is beter gezegd en dat kunt u verschrikkelijk letterlijk nemen.

Gister hebben we weer een groot deel van Nederland doorkruist om wat dood beest, klaargemaakt op een heet rooster, bij en met familie tot ons te nemen. Deze week laten we de beesten maar zo veel mogelijk weg uit ons eten.

Maar in de auto is het onmogelijk lijken te voorkomen. Hadden we een paar maanden geleden nog een kraai frontaal te pakken, deze keer was het een zee aan insecten. Het voorraam is één groot kerkhof! De insecten zijn als zodanig niet meer te herkennen, maar het ene beest geeft duidelijk een grotere en goordere plek dan de ander. Waarschijnlijk zijn we genoodzaakt de resten van het raam te schrapen, want ruitensproeivloeistof bleek zeer zeker niet afdoende.

En vanochtend lag Muis in de tuin, onthoofd en enorm overleden.

R.I.P. lieve beestjes, die afgelopen week het licht definitief zagen uitgaan. We hopen dat jullie tenminste een mooi leven hebben gehad. En sorry dat we jullie allemaal niet konden redden, maar zo is het leven nu eenmaal.

Een dooddoener, ik weet het...