Daar gaan ze weer. Ik zie ze bijna iedere dag. De ene keer lopen ze van hier naar daar en de andere keer lopen ze van daar naar hier.
Twee mensen op leeftijd. Keurige mensen, zo te zien. Zij in een rok tot net onder de knie en hij een tas dragende.
Waar gaan ze heen en waar komen ze vandaan? Zouden ze opa en oma zijn? Is het leven zwaar geweest voor hen, want ze kijken altijd zo treurig?
In ieder geval houden ze van elkaar. Tenminste, zo ziet het er zeker uit. Ze lopen altijd hand in hand.
Tot voor kort. Er is een hond toegevoegd aan het tweetal. Een voortdurend kwispelende hond. Niet te groot en niet te klein.
Hij houdt nog steeds een tas in zijn hand en zij leidt de hond met de lijn in haar hand. Beide hebben ze een hand over.
Ik hoopte dat de hond tijdelijk was. Hij loopt blij tussen hen in. Zij hebben nog steeds een trieste blik. Maar ze hebben elkaar niet meer vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten