Misschien had ik eergisteren gewoon mijn voordeur open moeten laten staan. Er is gruwelijk veel aangebeld voor een doordeweekse dag en ik had niet eens een feestje.
Het begon met de pakjesbezorger in zijn oranje uniform. Ik en de pakjesbezorger zien elkaar regelmatig. Denkt u er maar niet het fijne van, want dat is absoluut niet de kwestie. Tenslotte ben ik niet zo handig met vreemde mannen, zoals u weet. Niet alleen bestel ik zelf nog wel eens wat via het wereld wijde web, maar dat doen onze buren ook. Ik ben veel thuis, mijn buren niet. Hij had vandaag twee pakjes, één voor Mr.T en de ander was voor de buurvrouw.
De volgende pakjesbezorger in een bruine verpakking meldde nogal bezorgd dat de buren niet thuis waren. Ook bezorgd vroeg hij of de geadresseerde wel de buren waren, waarbij hij de naam moeizaam voor mij voorlas. Beide problemen beantwoordde ik bevestigend. Toen bleef het stil. Ik stelde voor dat ik het pakje in bewaring zou nemen. Bezorgd stemde hij toe.
Toen kwam er een meneer van de gemeente die samen met zijn collega's hier al een tijdje aan het werk is om een nieuwe weg aan te leggen en onze straat weer toonbaar te maken. Hij zag er nogal verhit uit, in zijn lange werkbroek en zijn lichtgevende veiligheidsvest. Het zweet gutste van hem af en hij keek nogal vermoeid. Het was iets met wat ze aan de weg gingen doen en dat het moest drogen de hele dag en mijn Vosje en de volgende dag. Ik stelde hem gerust dat ik die dag niet weg hoefde.
Daarna de postbode. Oh, wat heb ik een medelijden met deze meneer. Het is namelijk een behoorlijk corpulente postbode, op een fiets en het is wárm. Hij had wel een koddig hoedje op, dat dan weer wel. Hij belde aan nadat hij enige vergeefse pogingen had gedaan iets door de brievenbus te proppen. Dat lukte dus niet.
En als laatste hadden we daar de buurvrouw. Die kwam even de oogst van de dag incasseren. Gelijk even een praatje gemaakt. Zo doen wij dat.
Dan hebben we ook nog een aanloopduif, maar die kan niet aanbellen. Hij zit wel veelvuldig in onze voortuin (wat eigenlijk geen tuin mag heten en om eerlijk te zijn is het gemeentegrond). Hij heeft een hekel aan vliegen, volgens mij omdat hij het niet zo goed onder de knie heeft en hij zich schaamt voor zijn soortgenoten die op het veld hiervoor bivakkeren. Hij loopt liever en zit wat tussen de kamille te scharrelen. Ik denk dat hij ons leuk vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten