Wat een feest, wat een stem, wat een sfeer, wat een band!
Maar Greetje kijkt natuurlijk ook altijd even het publiek in.
Gewoon even goed om mij heen kijken wat voor soort types er zijn.
Twee mensen zijn mij buitengewoon opgevallen, omdat ze elkaars tegenpolen wel leken te zijn. Vóór mij, iets links stond een lange man. Zijn handen waren diep verstopt in zijn zakken. Bewegingloos. Toen er vanaf het podium gevraagd werd van links naar rechts mee te deinen, zag je de hele zaal enthousiast volgen. Hij ook, voorzichtig, van links naar rechts, zonder zijn voeten te verzetten, zijn gewicht verplaatsend van de linker voet naar de rechter, zodat er een centimeter beweging in zijn lange lijf zat. Handen nog steeds diep weg gestopt. Op een gegeven moment hield hij een telefoon hoog in de lucht voor wat foto's. En dat was het. Zelfs bij het nummer 'Oblivion' wat toch echt het hoogtepunt was, totaal geen enkele expressie van zijn kant. Dit is nu wat je noemt een stille genieter. Tenminste, ik ga er van uit dat hij genoten heeft.
Ergens midden voorin de zaal stond zijn tegenpool. Ook een man, ook van behoorlijke lengte, dus dat hadden ze dan gemeen. Deze man, werd bij elke eerst toon van een nummer zo enthousiast, dat hij met beide handen omhoog de lucht in sprong. Bij elke actie op het podium, en dat was nogal wat, herhaalde dit zich. Zijn handen waren bijna voortdurend uitgestrekt naar voren of omhoog. Ik hoef denk ik niet meer uit te leggen wat ongeveer zijn reactie was toen de band in het begin op kwam, halverwege na een korte break nog een keer en bij het slotnummer. Hij ging volledig uit zijn panty. Hij viel echt een beetje in de categorie 'overreacting'. Maar bij hem hoef je je niet af te vragen of hij een mooie avond heeft gehad.
En ik? Ik bevond me daar waar het overige publiek zich ook bevond, ergens tussen deze twee mannen in, denk ik. Maar misschien heeft een andere observator mij wel weer in het vizier gehad, om wat voor reden dan ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten