Greet haar hoofd heeft een kleine aansporing nodig

Oh boy, oh boy, oh boy, een week vakantie deed mijn studiemotivatie geen goed, kan ik u vertellen. De week was gevuld met goedheid en gekkigheid en verliefdheid en bezigheid en warmte. Al op zondag bekroop mij het gevoel dat het moment van opening der boeken weer dichterbij kwam. Het is zo heerlijk het hoofd even los te koppelen van nieuwe informatie die vooral gericht is op jaartallen, met de wetenschap dat die jaartallen echt dat hoofd in moeten en er op een cruciaal moment weer juist uit moeten.

Op maandag kon ik het moment nog even uitstellen met het excuus dat er gepoetst en gewassen en gestreken en gedweild en gelucht moest worden. Warmte doet wat met de schone inhoud van je huis. De frisse wind erdoor, gevolgd door zwabber, zuiger en poetsdoek.

Nu is het dan toch echt dinsdag. Ik ben over de helft van het boek, maar die kennis vergroot de moed niet; is eerder een stimulans om het boek weer ver van mij te werpen, want ik moet nog een hele helft! Ik wind mij nog maar eens op over de nutteloosheid van kleine details, de jaartallen. Ik zucht nog maar eens, stroop mijn mouwen maar weer op, zet mijn hakken in het zand en zet mijn snappertje weer aan. Ik wil, ik moet, ik zal!