Panda

Dit is onze Taiwanese incontinente lezende panda, die het altijd en overal mee eens is. Met dank aan R & L die hem in hun koffer voor ons meebrachten.

De truc is zon. Zonder zon, geen blij knikkend bolletje.

Hij knikt zó hard, dat hij zichzelf voort kan bewegen al zittend op de pot.

Ik was begonnen de afstand per tijdseenheid te meten, maar kwam er al snel achter dat dit een tijdrovende en dus onmogelijke zaak bleek. Niet in de laatste plaats omdat Mr. T. hem steeds verplaatste nadat ik een tijdsmeting was gestart.

Hij knikt enthousiaster naarmate de zon meer schijnt. Dan moet je dus rekening gaan houden met factoren als hoe lang en hoe intens schijnt de zon en hoe vaak zit de zon achter een wolk? En dat is dan nog niet het enige, de panda heeft een lichte afwijking naar links, maar heel soms is de afwijking naar rechts.

Ik was ooit echt wel goed in wiskunde, maar al deze factoren doen mij duizelen en het plezier van de berekening hoe hard hij nu eigenlijk zichzelf kan voortbewegen is bij lange na niet in evenwicht met de moeite van de uitvoering. Bovendien heb ik wel wat beters te doen! Studeren ofzo, of een verhuizing voorbereiden, of was vouwen, strijken misschien, of een interessante documentaire bekijken op uitzendinggemist of stofzuigen of met de katten spelen of misschien wel in het zonnetje zitten met een boekje en dan met mijn bolletje knikken, maar dan wel met mijn broek aan.