Greet waagt het er op

Ik heb momenteel niet een bloeiende relatie met de doktersassistente die mij twee keer in de week een injectiespuit in mijn bil ramt, om mij de benodigde B12 vitaminen in mijn lichaam te krijgen. Ik kan u vertellen dat die injecties allesbehalve een lolletje zijn. Maar er is een kans dat ik mij er beter door ga voelen en kansen moet je altijd pakken.

Vroeger met monopoly koos ik ook altijd al voor de kans-kaart! Kansen bieden mogelijkheden. Al kan de weegschaal natuurlijk ook de andere kant op slaan. Een kans is namelijk een waarschijnlijkheid en geen zekerheid. Zelfs niet een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Dat maakt een kans eigenlijk niet meer dan een gok, maar gokjes moet je nemen in het leven, toch?

Al ben ik op het gebied van gokjes over het algemeen toch buitengewoon voorzichtig. Zeker als het om bezit gaat. Zo ben ik wel eens in het casino geweest, met een vooraf afgesproken bedrag. Alleen al het feit dat je geld inlevert voor plastic schijfjes, is natuurlijk al te zot voor woorden. En daar ga je dan mee 'spelen'. Het liefst zet ik bij elk spel met maximaal 10 cent in om mijn verlies zoveel mogelijk te beperken. Maar dat levert dan ook geen drolletje winst op, mocht je een keer goed gegokt hebben. Mijn speelgoed zat in mijn rechterbroekzak, totdat ik winst ging maken en dat ging naar mijn linkerbroekzak. Toen werd het interessant. Dus gokken is leuk op het moment dat het je wat oplevert.

In wedden ben ik dan ook een kei. Want ik wed alleen maar als ik 100 % overtuigd ben van mijn gelijk. Ook daarin kan een mens, en ik dus ook, overmoedig worden. Zo heb ik laatst toch een lunch verspeeld.

Maar ik dwaal af. Das ook een onderdeel van mijn algehele welzijn, waarbij de wel nog steeds niet is wat het moet zijn. Inmiddels is er een diagnose: CVS/ME. Dat klinkt heel wat en dat is het ook. Al is het zeker geen reden om in zak en as te zitten en niets te doen. Daarom onderga ik lijdzaam de injecties en hoop op kansen. En in januari buigt een heel batterij aan behandelaars, die bijna allemaal een beroep hebben wat eindigt op -peut, zich over mij en mijn welzijn. Met als doel om mijn wel weer een beetje op zijn plek te krijgen.

Fryslân boppe!

Loop ik door de supermarkt, hartje Maastricht, hoor ik De Kast met 'In Nije Dei'. Ik voel me helemaal warm worden van binnen en onderdruk de sterke neiging heel hard te gaan meezingen. Maar dat heb ik net weten te voorkomen, want ik wil niet geëtiketteerd worden als de loenatik van de buurt.

Tja, je kunt het meisje wel uit Friesland halen, maar je haalt Friesland natuurlijk nooit uit het meisje.

Sint

Daag meneer de Sinterklaas,

Ik denk, ik schrijf u maar even een briefje, want ik heb het angstige vermoeden dat uw prioriteit wat meer bij de kinderen ligt. Dat vind ik niet erg hoor, want tenslotte bent u dé kindervriend van Nederland (en België). Op een of andere manier heb ik gewoon even wat vraagjes voor u.

Hoe zit dat nu precies met dat grote boek van u? Ik bedoel, wat staat daar eigenlijk in en wat doet u er mee? U schijnt alles te weten, hoe lief en aardig iedereen geweest is enzo. Maar ik hoorde u laatst op de radio verkondigen dat u nooit iemand meeneemt naar Spanje, terwijl daar hier en daar toch een ietsiepietsie mee gedreigd wordt. Dat is toch niet helemaal handig naar die kinders toe? Consequentie is belangrijk voor dat kleine grut en dit is pedagogisch dan niet al te best.

Ennuh, die jurk...Is het misschien niet eens tijd om uw outfit een tikkie te moderniseren? Lijkt me ook prettiger als u op uw paard over de daken de pakjes door de schoorsteen moet douwen. Of laat u dat uw Pieten opknappen en staat u de boel vanaf de straat te dirigeren? Ik snap ook dat uw outfit een beetje bij uw leeftijd moet passen en u wordt natuurlijk dit jaar al weer 1741 jaar. Maar een beetje bekende gast heeft tegenwoordig een persoonlijke stylist, dus wellicht hebt u een modebewuste Piet ergens in uw assortiment.

Ik wilde het ook nog even met u hebben over de pepernoten en de chocolade en de marsepein. Ik snap dat deze merchandise een groot deel van uw marketingstrategie behelst. Maar dat heeft u toch niet nodig? Die rommel wordt toch wel in grote hoeveelheden verkocht, ook als het pas een week of twee voor uw verjaardag in de winkels ligt. En dan maken we een uitzondering voor die marsepeinen staven waar chocola omheen zit. Die lust ik wel het hele jaar door.

En dan een laatste puntje. Kunnen we niet gewoon afspreken dat er geen pyjama's, geen sjaals en handschoenen, geen gezelschapsspellen en geen sloffen meer worden gegeven aan kinderen op uw verjaardag? Tenzij dit natuurlijk op hun eigen verlanglijst staat, maar dan zou ik me toch ernstig afvragen  wat de invloed is geweest van de ouders op de samenstelling van de lijst.

Dat was het wel. Ik hoop dat u er iets mee kunt. U mag ook gewoon alles in de wind slaan hoor, want die horen we waaien door de bomen en onze makkers staken hun wild geraas.

Daahaag Sint.

PS: ik hoef niets dit jaar...misschien alleen een chocoladeletter