donderdag 22 december 2011

Greet waagt het er op

Ik heb momenteel niet een bloeiende relatie met de doktersassistente die mij twee keer in de week een injectiespuit in mijn bil ramt, om mij de benodigde B12 vitaminen in mijn lichaam te krijgen. Ik kan u vertellen dat die injecties allesbehalve een lolletje zijn. Maar er is een kans dat ik mij er beter door ga voelen en kansen moet je altijd pakken.

Vroeger met monopoly koos ik ook altijd al voor de kans-kaart! Kansen bieden mogelijkheden. Al kan de weegschaal natuurlijk ook de andere kant op slaan. Een kans is namelijk een waarschijnlijkheid en geen zekerheid. Zelfs niet een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Dat maakt een kans eigenlijk niet meer dan een gok, maar gokjes moet je nemen in het leven, toch?

Al ben ik op het gebied van gokjes over het algemeen toch buitengewoon voorzichtig. Zeker als het om bezit gaat. Zo ben ik wel eens in het casino geweest, met een vooraf afgesproken bedrag. Alleen al het feit dat je geld inlevert voor plastic schijfjes, is natuurlijk al te zot voor woorden. En daar ga je dan mee 'spelen'. Het liefst zet ik bij elk spel met maximaal 10 cent in om mijn verlies zoveel mogelijk te beperken. Maar dat levert dan ook geen drolletje winst op, mocht je een keer goed gegokt hebben. Mijn speelgoed zat in mijn rechterbroekzak, totdat ik winst ging maken en dat ging naar mijn linkerbroekzak. Toen werd het interessant. Dus gokken is leuk op het moment dat het je wat oplevert.

In wedden ben ik dan ook een kei. Want ik wed alleen maar als ik 100 % overtuigd ben van mijn gelijk. Ook daarin kan een mens, en ik dus ook, overmoedig worden. Zo heb ik laatst toch een lunch verspeeld.

Maar ik dwaal af. Das ook een onderdeel van mijn algehele welzijn, waarbij de wel nog steeds niet is wat het moet zijn. Inmiddels is er een diagnose: CVS/ME. Dat klinkt heel wat en dat is het ook. Al is het zeker geen reden om in zak en as te zitten en niets te doen. Daarom onderga ik lijdzaam de injecties en hoop op kansen. En in januari buigt een heel batterij aan behandelaars, die bijna allemaal een beroep hebben wat eindigt op -peut, zich over mij en mijn welzijn. Met als doel om mijn wel weer een beetje op zijn plek te krijgen.

4 opmerkingen:

Jan de Stripman zei

Een diagnose is in ieder geval iets. En dat is beter dan niets. Nu maar hopen dat de therapeuten met goede ideeën komen.

Alvast de beste wensen !

Margreet zei

@ de Stripman: Precies.
En jij ook de beste wensen!

Christiaan zei

heftig zeg! Veel sterkte en idd hopen op een paar briljante ideeën van je therapeuten!

Margreet zei

@ Christiaan: Tis ook heftig. En 't gaat allemaal niet makkelijk. De zorgende wereld is heel moeilijk als je chronisch ziek blijkt te zijn...