Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd, nu 4 dagen
geleden. 298 mensen zijn nietsvermoedend omgekomen, omdat er ergens oorlog is.
Oorlog om land en wie er de baas moet zijn. Zoals er op veel plekken oorlog is, vanwege religie, land of de
verschillende afkomst van mensen. Om ideeën, ideologieën en idealen.
Vanaf donderdag 17 juli 2014 in de middag wordt duidelijk
dat er een vliegtuig is neergestort in het oostelijke deel van Oekraïne. Al
snel komt er druppelsgewijs steeds meer informatie. En tot er nieuwe informatie
is, wordt wat reeds bekend is herhaald. Ondanks dat het nu niet onomstotelijk
vaststaat is de kans groot dat het vliegtuig zonder pardon uit de lucht is
geschoten. De verschillende partijen in het gebied wijzen met een grote vinger
naar elkaar.
En, midden in het leed van nabestaanden op verschillende
plekken op de wereld, erger ik mij aan de manier waarop door journalisten en
nieuwslezers vragen worden gesteld.
Als er wat ergs gebeurt roepen wij hier altijd al vanaf de
bank, voordat de nieuwslezer de vraag aan de verslaggever ter plekke kan
stellen, in koor: ‘Hoe is de sfeer?’
En ja hoor, nu ook weer aan de verslaggever die net de
lijken heeft gezien, de ledematen, de persoonlijke bezittingen, paspoorten en
mannen in gevechtstenues met een geweer en hun gezicht bedekt: ‘Hoe is het
daar?’ Een ongelofelijke retorische vraag. Ik snap de bedoeling van de vraag
echt wel, maar stel hem alsjeblieft niet, het verhaal komt toch wel.
Dan een die ik op de radio hoorde en mij boos maakte. De
vicepresident van Malaysian Airlines Europa wordt geïnterviewd op Schiphol,
waar een bloemenzee ligt met veel berichten van mensen die hun medeleven
betuigen. De vraag was: ‘Welk berichtje heeft u nu het meest geraakt?’ Ook hier
kan ik de bedoeling wel weer begrijpen, maar de vraagstelling is tenenkrommend.
De meeste lijken liggen inmiddels in een trein, die net is
gaan rijden. Dan kunnen ze naar huis, naar familie en vrienden; dan kan er
waardig afscheid worden genomen.
En ondertussen gaat de oorlog gewoon door. Niet alleen daar,
maar op veel plekken in de wereld. Onschuldige mensen sterven, mannen, vrouwen
en kinderen, ook vandaag weer. En morgen is er weer een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten