Ik zat net even lekker in mijn eentje te herxen, want de druppels hebben vrij spel en de broertjes Bor en Bar leggen weer massaal het loodje, maar laten nog even wat troep in mijn lijf achter, waar ik mij dan weer ellendig van voel. Je kan het amper een win-win situatie noemen. Toch moet ik uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd komen. 't Is alleen nog ietsie te vroeg om het 'We are the champions' uit volle borst in te zetten.
Maar goed, ik dwaal al weer af. Ik zit dus alleen te herxen, want Mr.T zit zogenaamd voor zakelijke doeleinden in maar liefst twee Aziatische landen. Ja, noem dat maar werken. Ik krijg alleen maar foto's toegestuurd van voedsel dat binnen een paar seconden genuttigd gaat worden door de zender himself.
Ok, ok, ik dwaal nog steeds af. Herxen, in mijn eentje. Vandaag betekende dat in mijn joggingbroek - waar ik echt nog nooit in gejogd heb en dit met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook nooit ga doen - met een extra vest aan het bibbertjes koud hebben onder mijn dekentje, met hier en daar wat pijn.
Plan de campagne: zorgen voor een inwendige kruik. Dus een grote pot thee zetten en deze in hoog tempo naar binnen slokken. Succes gegarandeerd.
Water koken. Check.
Water in de theepot. Check.
Theezakje erin. Check.
Nog een theekop. Check...uhhhh.
Mijn hand krijgt de signalen uit mijn hersenen blijkbaar anders door, want de theekop belandt op het aanrecht - nog heel - via de afvalbak - nog steeds heel - op de grond. Niet meer heel. Duizend stukjes, door de hele kamer en heul veul gruis.
Veger en blik en ik op mijn knibbels door de hele kamer. Voor de zekerheid nog een stofzuigertje er overheen. Klaar en opgeruimd en netjes. Klotsende oksels en zweet op de rug van de hitte. God works in mysterious ways.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten