Greet en de maandagochtend

Je hebt van die dagen.....

De wekker gaat, want ik wil 'van alles' doen.

Ik ben dan wel bewust werkloos, maar dat betekent niet dat ik niets doe.

'Van alles' is dus vandaag de bedoeling.

Maar het lijf wil niet en de geest al helemáál niet.

Mijn bed uit gaan, lijkt alsof ik de K2 moet beklimmen zonder zuurstof in een flessie.

Onmogelijk dus, voor mij.

Een groot deel van de inhoud van mijn hersenpan geeft signalen dat ik me gewoon nog één keertje moet omdraaien.

Zucht.

Wat een gevecht.

En dat alleen om mijn bedje uit te komen.

Het weekend was zo prettig.

De week is weer begonnen.

Mr. T. heeft zich weer terug getrokken naar het uiterste zuiden.

Zucht.

Het feit dat ik dit geschreven heb, bewijst toch min of meer dat het me gelukt is!

Nee, ik ga niet met het Appeltje naar bed.

Ja, ik ben echt mijn bed uit, met kleren om het lijf.

Nu nog wat gaan doen, 'van alles'.

En als ik dan wat gedaan heb, ga ik naar Amsterdam, Macy Gray, Paradiso, met dank aan A & J.

Greet en de studie

Goed geslapen, maar lichtelijk high van de verfdampen, donkere wolken waar af en toe een rommeltje en een drupje regen uitkomt, koffie, snurkende katten, goede moed en het studieboek 'Beginselen van de democratische rechtsstaat': prima ingrediënten voor een dagje studeren.

Greet in de parkeergarage

De foto laat het resultaat zien van mijn ernstige aanvaring met een enorme pas geverfde fel blauwe betonnen paal, in een parkeergarage. Hoe dat zo? Tja....

Afgesproken in Utrecht met vriendin A. Aangezien het KNMI de hele dag al alarmerende berichten de wereld in stuurde en de NS afgelopen week ook niet de beste performance heeft geleverd, besloot ik met de Vos er op te trekken. Terwijl ik Utrecht in rijd, belt vriendin A., om blij te vertellen dat zij al op de afgesproken plek is. Ondertussen roept de TomTom allerlei aanwijzingen, want ik vertrouw natuurlijk niet op mijn eigen ervaring om in parkeergarage Paardenveld te komen.

Enigszins gehaast vervolg ik mijn weg, want ik wil nu ook zo snel mogelijk op de plek van bestemming zijn; ik wil vriendin A. niet tot in de eeuwigheid laten wachten. Maar natuurlijk zijn alle stoplichten tegen mij. Alles rood. Uiteindelijk ben ik bij de parkeergarage en niets vermoedend over mijn komend lot, stuur ik naar binnen. Ik zie al snel een uitstekende plek, genoeg ruimte links en rechts. Ik steek de auto zo, hop, achteruit het plekje in. Helemaal goed. Nu had ik gewoon de handrem aan moeten trekken, lichtjes uit, raampje dicht, motor uit, spullen opruimen en naar buiten. Maar nee, pietje precies als ik ben, wil ik nog ietsje naar links, dan sta ik zo lekker in het midden. Rij nog een keer naar voren, stuur wat bij en er komt een auto aangereden. Dus heel gehaast naar achteren.....contact met de blauwe pilaar.

Vind mijn Vos niet leuk dus, en ik ook niet. Beschadigd!

Maar hiep hiep hoera voor de all risk verzekering en een nog groter applaus voor de no=claim garantie. Want nu zijn de 11 opgebouwde schadevrije jaren niet down the drain. En de meneer van het schadebedrijf heeft beloofd het volgende week allemaal netjes voor me te fixen.

De rups

Deze rups zat afgelopen zondag bij ons in de voortuin. Toen ik dit monsterlijke ding zag, dacht ik direct aan een een of andere gemuteerde versie van wat ooit een ieniemienie rupsje was. Doemscenario's kwamen onmiddellijk in mij op. De scenario's kwamen eigenlijk allemaal neer op een inmens schuldgevoel dat we met zijn allen de wereld toch behoorlijk de vernieling in helpen. Wat staat ons nog meer te wachten als een ieniemienie rupsje er nu al uitziet als een beest ter grootte van een vinger?? En wat te denken van de eikenprocessierups? Als je daarover de berichten bekijkt, dan geloof je in the revenge of the eikenprocessierups. De rupsen rukken op! Dus alle reden om aan te nemen dat ik dit uiterst serieus moest nemen.

Als eerste roep ik dan ook maar eens luid en duidelijk naar boven richting Mr. T of hij misschien zo snel mogelijk even kan komen kijken. Ik kon een lichte paniek in mijn stem niet onderdrukken. Dus Mr. T stuitert met gezwinde spoed de trappen af. Vervolgens reageert hij volledig verwacht uiterst laconiek en nuchter: dit moeten we googelen.

Heel snel was de conclusie dat dit een gewoon bestaande rups is. Het heeft zelfs een naam en er zijn nog veel meer van die joekels!! Maar het is dus de rups van de pijlstaartvlinder en dan specifiek die van de Deilephila Porcellus, of te wel de Klein Avondrood.