Greet en verhuizen

Verhuizen betekent stress. Maar niet zo erg dat wij niet even op een mistroostige, regenachtige zaterdagmiddag in een uurtje vloeren voor het hele huis kunnen uitzoeken. Niets geen vergelijkend warenonderzoek. Mooi is mooi, dus is het geregeld.

Greet en het glasvezel vervolg

We waren nog niet klaar met de glasvezel, oh nee, nee, nee!

Tijdens onze vakantie hebben ze ons een brief gestuurd met welkom en wachtwoorden en een installatie-instructie-boek en een nieuw telefoonnummer in afwachting van de portering van ons huidige nummer.

De dag erna lag er een brief op de mat van KPN die het verzoek om nummerportering bevestigde. Nadat ik in een moordend tempo tot 100 had geteld, heb ik de telefoon gepakt om de mensen van de glasvezel eens even te vertellen wat ik hier wel niet van vond.

Ik kreeg een alleraardigst meisje aan de telefoon, maar helaas heeft ze echt geen idee waar ze het over heeft. Ik moet zelf maar even een verzoek tot nummerportering bij de KPN indienen, dan werd alles terug gedraaid en oh ja, ze zag dat dit alles op een misverstand berustte. Misverstand? Ik heb mijn annulering van de glasvezel schriftelijk bevestigd gekregen in juni. Wat is daar mis aan te verstanden?

Ik heb heel beslist, maar vriendelijk het meisje verteld dat ik geen enkel initiatief ga nemen om hun fout recht te laten zetten. Ze vertelde me dat er misschien dan wel wat te regelen valt. En vervolgens stond ik voor de derde keer in de wacht.

Het meisje klonk opgelucht toen ze weer terug kwam. Ze konden het waarschijnlijk nog wel regelen, er was nu een mail gestuurd aan KPN. En ja hoor, na twee dagen krijg ik weer een bevestiging van KPN met als onderwerp: geannuleerde annulering. Geen idee wat dat betekent, maar uit de brief begrijp ik dat ik gewoon bij KPN mag blijven. Weer twee dagen later staat er een volkomen onbegrijpelijk bericht op de voicemail van het vriendelijk meisje. Tussen de woorden en regels door snap ik dat het allemaal geregeld is. Gelukkig kunnen we tot op heden nog steeds gewoon bellen.

Nieuwlands toerisme?

Bizar beeld, maar werkelijkheid: een groep Japanners met mondkapjes in Nieuwland, tussen de huizen, met gidsen en digitale camera's. De touringcar staat bij de kerk. Dit beeld roept vreselijk veel vragen op. Tot nu toe onbeantwoord.

Herinnering aan Texel

Ik heb respect voor mensen, en dan met name mama's en papa's, die kinderen opvoeden.

Zo ook vrienden J+A. Zij kwamen een weekend langs op Texel, samen met Frummel, een kleine kabouter van anderhalf jaar. Frummel heeft van nature een zonnig karakter. Hij ligt gerust 's ochtends om 5 uur zingend in zijn bedje, niet huilend, nee, zingend.

Maar ook hij is het niet altijd overal mee eens en als anderhalf jarige reageer je dan primair. We wandelden door de weilanden van Texel en hij zat in zijn buggy vrolijk te wezen. Totdat vier volwassen besloten zijn uitzicht te belemmeren met een gekreukelde plastic kap. Grote onvrede werd luidkeels kenbaar gemaakt. Niet begrijpend dat die volwassenen het bijzonder goed bedoelden omdat er nogal een ernstige regenbui naar beneden viel. Later was hij stil, toen wij druipend onder een druipend bosje stonden en hij droog onder zijn plastic overkapping.

En dan eten, dat is voor Frummel een feest! Voor bijna alles gaat zijn mond open. Dit kind weet ook wat lekker is, want al vroeg in zijn leven weigerde hij de prutpotjes. Gekookte maaltijden in gevarieerde vorm is wat zijn ouders hem voor zetten. Toen we gingen eten in een strandtent werd dan ook met de grootst mogelijke zorg een uitgebalanceerde maaltijd voor hem uitgezocht, om het kindermenu van friet, kipstukjes en appelmoes te vermijden. De keus viel uiteindelijk op vis met roergebakken groente en.......friet. Die friet viel eigenlijk pas op toen het bord arriveerde. De ogen van Frummel werden iets groter bij zo'n enorm bord met zo veel eten. Gelukzalig begon hij aan zijn friet en daarmee was de keus gemaakt. In elk knuistje een frietje het liefst ook nog ondergedompeld in de mayonaise. Om de beurt probeerden wij hem vis of groente aan te smeren, maar dat werd met het schudden van een krachtig 'nee' categorisch geweigerd. Ons heeft de vis en groente overigens heerlijk gesmaakt!

Zo zie je maar, een kinderhand is snel gevuld en dan proberen wij volwassenen er nog van alles bij te proppen.

Greet en de kou

Ik vind kou niet leuk, ik wil geen kou, mijn lijf is niet klaar voor kou.

Maar het is wél koud! Hoe prachtig het weer er ook uit ziet van achter glas, het is gewoon koud. Deze ochtend lag er net als gisterochtend rijp op het gras. Dat betekent dus heel simpel dat het vriest! Ja, al weer een uitroepteken, want had ik al gezegd dat ik kou niet leuk vind?

Ik zit al twee dagen onder een dekentje met een kruik en de verwarming boven de 20 graden op de bank, als ik niet even wat anders doe. Mijn hoofd en lichaam moeten het nog eens worden over hoe we dit gaan aanpakken. Ik heb geen idee, maar ondertussen blijf ik luidkeels hopen dat het hier plotseling nog een ietsiepietsie zomer wordt.

Greet was op Texel

Spreekwoorden en de schapen van Texel

Hoe waar is een spreekwoord nu eigenlijk?
Neem nu het spreekwoord: zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Als ik dit letterlijk neem, dan klopt dat als een bus. We hebben een paar klokken in huis, die tikken als de beste, maar toch geven ze structureel niet de juiste tijd aan. Er is ook een klokje die je moet opwinden voor hij tikt, maar dat opwinden vergeet ik dan weer, dus tikt er niets.

Maar de betekenis is natuurlijk dat het nergens is zoals thuis. Jongens, dáár kun je een behoorlijke uit de kluiten gewassen boom over opzetten (wat eigenlijk ook weer een soort van spreekwoord is). Wat is thuis? Is dat je eigen huis? Is dat gerelateerd aan je omgeving of je spulletjes? Volgens een nederlands koffiemerk is thuis daar waar je hun merk drinkt. Wel een heel ruime omschrijving is mijn persoonlijke mening.

Deze week zagen Mr. T. en ik op Texel een spreekwoord live in uitvoering. Een mooier bewijs van de letterlijkheid van een spreekwoord kun je niet krijgen.
Het had, hoe kan het ook anders op Texel, te maken met schapen: als er één schaap over de dam is, volgen er meer. Volgens mij heb ik hem ook wel eens gehoord in de versie met een hek, maar dat is natuurlijk volstrekte onzin. Wie heeft er ooit een schaap over een hek zien springen?

Conclusie is dus dat het niet uit maakt waar dat eerste schaap mee begint, over een dam gaan of zogenaamd over een hek springen, maar dat het gaat om die andere schapen. Ze volgen! Zonder überhaupt een beetje na te denken of op te letten.

En dat is nou precies wat we zagen. Wij wandelden langs een weiland met heel veel schapen, in de regen, maar dat doet er niet toe. De schapen stonden nogal verspreid en een tractorgeval was achter ons op de weg een poging aan het doen strobalen te stapelen, wat jammerlijk mislukte. Slechts één schaap had het idee dat het gedoe daar met die strobalen wel eens interessant kon zijn en ging eens een kijkje nemen. In een mum van tijd gingen alle schapenkoppen die kant op en de een na de ander ging in schapengalop eens kijken wat er nu aan de hand was.

Wij aanschouwden dit alles en begrepen de letterlijkheid van het spreekwoord. De betekenis is afgeleid van letterlijkheid. Als er één schaap over de dam is, volgen er meer en dat is een waarheid als een koe.