Mijn hoofd lijkt zich in een andere dimensie te bevinden, maar ik voel nog wel dat hij pijn doet. Mijn benen voelen als pap en de spieren in mijn leven geven het signaal af dat er verschrikkelijk gesport is, wat toch zeker niet waar is! De temperatuur schijnt niet meer normaal te regelen zijn; met deken, zonder deken, kruik erbij, toch maar weer niet...
Ik doe even niet meer mee.
Ik ben geveld.
De ziekte die zich al een paar weken ergens in mijn lijf had verstopt heeft het voor elkaar.
6 opmerkingen:
Zielig he! Heel Zielig! En dan is er niemand die voor je kan zorgen. Dat maakt het net even zwaarder :-(
Dikke kus!
@ Mr.T: Dus ik maak zelf mijn bammetjes en kopjes thee en kruikjes en pak af en toe zo dikke chocoladebom. Heel zielig dus!
Kus terug
Beterschap :)
@ Iris: Dank je! Ik blijf me er altijd over verbazen hoeveel snot een mens kan produceren...
En nu kan ik met je meepraten; vandaag toch ook maar een dagje thuis gebleven. Wat een heerlijk idee, dat de rest nu tussen de schoolbanken en natuurkundeboeken zit en ik omgeven ben door zakdoeken, warme sokken en thee, ;)
@ Iris: Och, ik wist niet dat cyberspace ook dergelijke virussen overbracht. Beterschap hoor! Altijd goed om te weten dat het lijden gedeeld kan worden :-). Kus
Een reactie posten