Stilte...!!

'Heeejj, leuk dat je belt. Nee, je belt helemáál niet ongelegen. Bla bla bla, vakantie, bla bla bla, gewéldig, bla bla. En wíj hadden mooi weer.'

In een bibliotheek hoort toch een serene stilte te hangen, waar iedereen fluistert en er een bibliothecaresse met een knotje en een brilletje heel hard 'ssssssst' ssssst als je te veel lawaai maakt? Nou, vandaag even niet hoor! En die bibliothecaressen van deze tijd zijn ook niet meer wat ze geweest zijn. Niks niet knotjes en brilletjes en al helemaal geen strenge terechtwijzingen. Ze kreeg alle ruimte voor haar luidruchtige telefoongesprek.

'Nou daaaag! We spreken elkaar hè.'

'Ze wilde weten of je je keuzevak al gekozen hebt. Whahaha, kiezen van.....na ja. Heb je eigenlijk al gekozen?' Ze had zich inmiddels na het telefoongesprek gericht tot haar zoon, die stoïcijns zijn tas pakte en haar zwijgend de rug toekeerde.

Ik probeerde mij te concentreren op het herinneren van de titels van boeken die ik, voordat ik naar de bieb ging, had opgeschreven op een papiertje, maar dat nog keurig thuis op de kast lag. Herinneren is momenteel al niet een van mijn sterkste punten, maar met dat getetter in mijn buurt is het onmogelijk.

'Nou ja zeg, jij ook hier?' Je zag dat de man zich het liefst verstopt had tussen de boekenkasten, maar hij liep met een stok, arme man. 'Wat kom jíj nou doen?' Buitengewoon intelligente vraag voor iemand die duidelijk andere plannen in een bibliotheek heeft dan de rest van de bezoekers.

'Oh, kijk, je vrouw is er ook.' Ik had gehoopt dat die man zou zeggen: 'das toevallig', maar dat deed hij niet. Hij zweeg. 'Hallo, ik stond net met je man te praten. Oh, whahaha, jij hebt zelfs een lijstje, dat is grappig.' Ik stond even letterlijk stil bij die laatste opmerking, maar ik kreeg de vraag voor mijzelf niet beantwoord of het hebben van een lijstje nu grappig is of niet.

'Nou, ik ben hier klaar, dus ik ga. Nou, dag hoor!' Dit laatste tegen niemand in bijzonder.

Er ging een stille zucht van verlichting door de bibliotheek.