Nou ja, slaafje is misschien niet zo'n beste benaming van een aardige studente die mij één keer in de twee weken drie uren komt bijstaan bij de ontsmetting van ons huis. Maar ze weet ervan, dat we haar een beetje gekscherend 'het slaafje' noemen. Ze kon er wel om lachen.
Ze werkt als een tierelier en blijkt in drie uur tijd een berg werk te kunnen verzetten. Veel meer dan ik in mijn huidige toestand kan. Dus ik ben opgetogen. Blij dat mijn slaafje een wervelwind blijkt te zijn. Tegelijkertijd is het zo vreemd. Een wildvreemde poetst de troep die ze niet eens zelf gemaakt heeft en hangt ondersteboven in mijn wc. Ondertussen zit ik maar een beetje en neem een stofje af hier en daar en haal voor de vorm maar een doekje over een deur.
Toch ben ik net zo moe als wanneer ik het zelf had gedaan. Omdat ik het spannend vond. Hoe zou ze het doen? Te vaak de trap op en neer omdat ik mijn logistiek een beetje kwijt was. Praten en vragen stellen, omdat ik snap dat het makkelijker wordt als ik haar een beetje beter ken. Niet op haar lip willen zitten, want ze moet haar eigen gang kunnen gaan, maar het liefst zit ik er met mijn neus bovenop.
Dus ik lig na te hijgen op de bank. Ik kijk maar weer eens naar al die fanatieke sporters op jacht naar Olympische roem. En ik denk bij me zelf: alles went, zelfs een slaafje...hoop ik.
2 opmerkingen:
Ja, rustig aan doen kan hard werken zijn... Sterkte !
@ Jan de Stripman: Nou zeker! Zeker als iemand anders hard voor je aan het werk is.
Een reactie posten