Er was eens een horloge. Een prachtig Seiko Kinetic horloge wel te verstaan. Een soort zelfdenkend wonder, dat nooit meer opgewonden hoeft te worden, als je hem maar regelmatig om de pols wikkelt. Het horloge lag in de vitrine met smart te wachten op een meneer die het bedrag zou betalen wat hij waard was. Ergens in mei van het jaar 2008 was dit het geval.
Mr.T. was er als een kind zo blij mee. Hij huppelde de winkel uit. Dagelijks werd het horloge met liefde en plezier gedragen. Bij inspanning en waterige gelegenheden werd het klokje tijdelijk even van de pols genomen en weggelegd. Die twee vormden een mooi stel samen.
Begin juli van het jaar 2010 stond dit horloge stil! Zou het een staking zijn? Was het niet goed verzorgd? Maar dat kon niet. Dit horloge had hulp nodig. Dus wij togen naar de winkelketen waar het uurwerk destijds was aangeschaft. Allemaal geen probleem, het zou iets met een accu zijn. Een illusie armer liepen we de winkel weer uit, want we dachten dat we nooit meer dat gedoe met een batterij zouden hebben.
Al snel mochten wij hem weer halen en hij liep welgeteld 1 week mee in ons ritme. Toen stond hij weer stil. We gingen diep bedroefd terug naar de winkel, waar eens oppervlakkig werd gezucht. De tijdsaanduider zou weer worden opgestuurd.
Toen werd het stil. Heel erg verschrikkelijk stil. Pogingen van onze kant om informatie over de reparatie te krijgen, bleken vruchteloos. Na veel heen en weer gecommuniceer, begrepen we dat eigenlijk alleen het omhulsel nog goed was. Het horloge was dus eigenlijk ten dode opgeschreven. Ongelofelijk! En toen begon de discussie: wel garantie, geen garantie, garantiebewijs, wie is verantwoordelijk, wettelijk voorschrift, wie gaat betalen, conformiteitseis, ingebrekestelling...Bij dat laatste woord voelde de winkelier ineens wat hete adem en beloofde ons plechtig alle kosten te zullen dragen.
Het horloge wordt in ieder geval gered. We moeten alleen nog een pietsie geduld hebben, want een nieuw hart is toevallig even niet op voorraad. Na drie maanden is Mr.T. bijna vergeten hoe zijn geliefde uurwerk er uit ziet en hij vreest dat ze een beetje uit elkaar zijn gegroeid. Ik wacht de hereniging met spanning af.
4 opmerkingen:
Vandaag een gesprek gehad met de chirurg, die ook maar weer eens ten overvloede aangaf hoeveel geluk wij hebben dat de patiënt toch nog goed verzekerd blijkt te zijn! En dat dit soort van “on”gevallen eigenlijk maar sporadisch voorkomt. Ook heeft de chirurg aangegeven, dat de operatie inclusief de tijdsduur tot de daadwerkelijke verzoening met de eigenaar, nog wel eens 10 werkdagen kan gaan duren. Uiteraard is het vanzelfsprekend dat de eerste 6 maanden gegarandeerd zijn! Rest ons niets anders, dan het tellen van onze zegeningen!
@ Mr.T.: Amen.
Mr.T.hoef je niet te zeggen"hoe laat het is".
V.en M.
@ V.en M.: Hahaha! Erg goed gevonden :-).
Een reactie posten