Toen mijn ouders mij mijn naam gaven, vrees ik dat er iets niet goed is gegaan in de atmosfeer. Ooit is mij verteld dat in het geval ik een jongetje was geweest, ik Gerrit had geheten. Aangezien ik geen jongetje ben, heb ik dus een andere naam gekregen. Ik ben er wel eens van verdacht dat ik een jongen was. Ik moet zeggen dat ik er toen qua uiterlijk niet echt mijn best voor deed er op mijn vrouwelijkst uit te zien, dat heb je wel eens in je leven. Maar Gerrit ben ik nooit genoemd.
Het gekke is dat mensen op een of andere vage manier mijn naam niet goed onthouden, terwijl die echt niet moeilijk of vreemd is. Misschien is dat eigenlijk juist wel het probleem. Zo lang ik leef word ik aangesproken, door mensen die mij niet goed kennen, maar die wel geacht zijn mijn naam te weten, met Marleen! En ik begrijp er geen snars van. Zie ik er uit als een Marleen? Doe ik als een Marleen? Ik weet het niet en ik wil ook helemaal niet Marleen heten!
Misschien zegt het meer over die mensen dan over de naam die mij gegeven is.
2 opmerkingen:
Voor ons ben jij de ene echte Margreet.
V.en M.
@ V.en M.: En zo is het maar net, want daar is er maar 1 van.
Een reactie posten