Vorig jaar, rond deze tijd schreef ik over de vogels die met een vrolijk alles overstemmend fluitconcert de lente aankondigden.
Vandaag stond ik weer op dat kruispunt, voor het rode stoplicht - uiteraard; en weer omringt door een veelheid aan luidkeels verkeer. Maar in plaats van feestelijk gefluit kwam er een oorverdovende stilte door het verkeerslawaai heen. De vogels zijn er niet meer. Dat is ook niet zo raar, want ten behoeve van die enorme tunnel die er door de stad komt, is alles wat boom was en op de plek van de toekomstige plannen stond, met de grond gelijk gemaakt.
Wat rest is stilte, treurnis, leegte.
Als je goed luistert, hoor je hier en daar een zacht snikje.
Dat is van een vogel die dakloos is geworden.
Feitelijk waren ze natuurlijk al dakloos, maar u snapt het wel, toch?
Alle mensen die hetzelfde lot te wachten stonden en staan, krijgen ten minste nog vervangende woonruimte. Maar als je maar een vogel bent, kun je het zelf uitzoeken. Zo net voor de lente, als je weer een gezinnetje wilt stichten.
Nu komen er wel weer nieuwe bomen, als alles klaar is, ooit. Maar daar hebben de vogels nu niet zo veel meer aan. 't Is te hopen dat ze dan nog terug willen komen, ooit.
2 opmerkingen:
Ja, dat zijn treurige dingen. Ik was vorig jaar helemaal uit mijn doen toen van het ene op het andere moment de boom naast onze flat omgezaagd werd. Of eigenlijk was, want toen ik het zag lag hij al om.
Het is een nare ervaring en vervelend voor de dieren, maar voor de toekomst moet je je geen zorgen maken. Als er eenmaal weer wat groen staat komen de vogels en insecten zeker terug !
Ik heb trouwens plannen om er stiekem weer een boompje te planten, in dat plantsoen. Ik zal ze krijgen...
@ de Stripman: Je hebt gelijk, ze komen vast wel terug.
En ik zou zeggen: plant dat boompje maar met gezwinde spoed! Dat zal ze leren...
Een reactie posten