Voor de vijfde keer legde ik al het houten fruit op het speelbord voor nóg een potje 'boomgaard' of hoe het ook maar mocht heten. In ieder geval een pedagogisch verantwoord spel. Want als je wint, win je met zijn allen en verliezen idem dito. Misschien is dat wel helemaal niet verantwoord, maar ik ben niet zo thuis in de pedagogiek.
In je eentje winnen bleek dus onmogelijk. Toch weerhield het Frummel, met zijn drie hele jaren, er niet van om driftig te pogen het spel vakkundig te manipuleren. Hij deed stinkend zijn best om de dobbelsteen steeds zo te gooien dat hij twee stuks fruit mocht pakken in plaats van één. Dit mislukte echter steeds jammerlijk, want de uitkomst van de dobbelsteen was steeds de raaf en die moest je juist niet hebben, want we konden gezamenlijk dan wel weer van de raaf verliezen. Het klinkt allemaal heel ingewikkeld, maar het spel was echt kinderlijk eenvoudig.
In ieder geval zat Frummel tijdens het spel tegenover mij met zijn vinger in zijn oor. Hij keek mij eens aan en vroeg: 'Waar komt jeuk eigenlijk vandaan?' Ik begon een heel verhaal over kriebeltjes en stekende muggen en zomaar jeuk en een beetje ziek zijn en bultjes. Aan het einde van mijn betoog staarde hij naar het speelbord en vroeg nog eens met ernstige nadruk: 'Ja, maar waar komt de jeuk nu vandáán?' Ik probeerde het nog eens, maar nu met een andere woordkeus en een andere benadering. Halverwege mijn relaas rende hij weg van de tafel om hoognodig even wat anders te doen.
Opgelucht dat hij mij niet gevraagd had wat de zin van het leven was, want hoe leg je dat een 3-jarige uit, ruimde ik het spel weer op. Na vier en half potje had hij er gelukkig ook schoon genoeg van.
2 opmerkingen:
Jeuk is een als hinderlijk ervaren sensatie, die kan worden opgewekt door licht mechanische prikkeling van de huid.
Had je deze woordkeus al uitgeprobeerd?
@ Iris: Nee, die had ik nèt even niet voorhanden. Jammer...die had ie vast begrepen!
Een reactie posten