Ze zouden in de loop van de ochtend komen voor het grote, onoplosbare probleem. Om half 8 gaat de deurbel, waardoor ik wakker schrik. De nevelen van slaap en een overvol snothoofd trekken langzaam op, waardoor het tot mijn hersens doordringt dat dit het mannetje van de glasvezel moet zijn. In mijn beleving is half 8 echt niet in de loop van de ochtend, zoals afgesproken, dus ik draai me met een gerust hart nog eens om.
Om 8 uur ben ik inmiddels zo onrustig van de idee dat deze meneer ieder moment weer kan aanbellen, dat ik maar uit bed ga en de dag in goede orde ga beginnen met douchen en aankleden. Ik heb de voordeur nog niet open gedaan om een kat naar buiten te laten, of de meneer van de glasvezel staat bijzonder blij en opgewekt en uitgeslapen voor de deur.
Ik laat voor de zoveelste keer aan de zoveelste glasvezel meneer zien hoe de kabel erbij ligt in de meterkast, leeg en nutteloos, een omhulsel zonder glasvezel. Hij is verbaasd, want hij wist niet dat dit het probleem was. Ik zucht maar eens.
Een half uurtje later staat het 'blaasteam' voor de deur. Die komen de glasvezel de kabel inblazen. Mooi man, in 5 minuten was het gepiept. Onbegrijpelijk dat dit onmogelijk was in de afgelopen maanden.
Weer een half uurtje later staat er weer een andere meneer van de glasvezel voor de deur. Ze hebben een hoop meneren in dienst. Hij kwam de boel aansluiten. Tsjonge. Dat was met een uurtje voor elkaar. Ik heb nog voorzichtig gevraagd of het wel duidelijk was dat wij geen abonnement meer willen, maar daar wist hij niets van. Hij was alleen van de aansluiting en dat deed hij op elk adres waar hij naar toe werd gestuurd. Good thinking, no thinking.
We hebben dus nu glasvezel. Het ziet er prachtig uit in de meterkast. Dat de volgende bewoners van dit huis er maar veel plezier aan mogen beleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten