dinsdag 26 oktober 2010

Greet in little China

Mijn geliefde Vosje heeft een nogal onfortuinlijke ontmoeting gehad met een uit de kluiten gewassen BMW. Ik, die het Vosje bestuurde, had zijn kontje naar de weg gericht, om van een parkeerplaats de weg weer op te rijden. Eind van de middag, het was druk en dus moesten we wachten. De grote BMW had eerst plaats gemaakt, zodat ik in deze positie kon komen, en stond nu voor mij. Ineens zag ik zijn achteruitrijlampen aanflitsen en voordat ik iets kon doen, gaf hij mijn Vosje een fikse duw.

Ik stapte enigszins geïrriteerd uit de auto, want hoe stom kun je zijn! Je kijkt toch als je achteruit rijdt? Er stapte een klein Chineesje uit de grote auto. En dat heb ik weer, hij praatte amper Nederlands. We bekeken het Vosje, die nu een verkreukelde nummerplaat had en een missend stuk lak. Als je goed luisterde kon je mijn Vosje zachtjes horen snikken. In het beetje Nederlands dat het Chineesje wel kon, riep hij dat het oude schade was! Ik probeerde uit alle macht nog niet het kookpunt te bereiken.

Ik haalde de schadepapieren uit de auto en probeerde duidelijk te maken dat het ingevuld moest worden. Maar hij keek me zogenaamd niet begrijpend aan. Hij begon luidkeels Chinees in zijn telefoon te roepen en zei mij dat zijn vrouw zou komen. Ook Chinees en praatte zo mogelijk nog slechter Nederlands. Een ouder familielid is ook meegekomen en zijn Nederlands ging niet verder dan vriendelijk, doch afkeurend naar mij glimlachen. Er volgde een enorme Chineze discussie, waar ik volledig van werd buitengesloten. Ik zwaaide maar weer eens met het schadeformulier, maar kreeg nu drie niet begrijpende blikken en vooral de woorden 'oude schade'. Ondertussen kwam het stoom nu echt uit mijn oren en ik vermoed dat ik een snerpende fluittoon produceerde.

Ik besloot de politie te bellen. Jammer dat het zo moest, maar ik zag mijzelf al tot middernacht een vergeefse poging doen wat gegevens los te peuteren van dit weigerachtige Chineesje, die nu zelfs beweerde dat ik naar voren ben gereden! Ik stond op ontploffen. Maar de hulp kwam snel en was efficiënt. De situatie was zo klaar als een klontje en de politie gelastte de bestuurder van de grote BMW mee te werken, want zo doen we dat in Nederland, besloot hij in ferme taal. De politie nam resoluut mijn schadepapieren ter hand en vulde alles snel en vakkundig in, waarbij hier en daar nog van Chineze zijde werd gesputterd. De BMW bleek op naam van, hoe kan het ook anders, een Chinees restaurant te staan en is gelukkig wel verzekerd.

Na een uur konden ik en het Vosje dan eindelijk naar huis, waarbij ik bijna verdronk in onbegrip over dit alles. Mijn vertrouwen in de goedheid van de mens heeft ook weer een deuk opgelopen; ik heb alleen het betreffende schadeformulier nog niet kunnen vinden.

Geen opmerkingen: