Ze waren gewend om in de nacht een rondje door de buurt te maken. Beetje kennis maken met andere katten, een poepje en een plasje hier en daar, een beetje spelen, een beetje vechten, of gewoon luieren en soms een muis vangen.
Nu zitten ze noodgedwongen binnen, omdat we de idee hebben dat ze er anders maar vandoor gaan op zoek naar hun oude huisje. En ik moet u zeggen, dat doet wat met het gedrag van uw kat. Bij Redje in iets mindere mate. Die heeft zijn mand, die heeft zijn eten. Zijn grootste probleem bestaat uit poepen, of beter gezegd, het niet kunnen poepen. Hij heeft een hekel aan de kattenbak, maar gezien de gesloten deuren is het toch de enige oplossing. We doen ons best met olie, melk en zacht vlees, maar het wil niet echt lukken.
Guus heeft het moeilijker. Die snapt er de ballen van. Hij schrikt van elk geluid, want onbekend. Zijn eten staat niet op de vertrouwde plek, zijn kussen ook niet. Hij weet het allemaal niet meer en wijkt daarom bijna de hele dag niet van mijn zijde. Een paar dagen geleden vond ik hem na lang zoeken terug in de la van de kast - die toch echt dicht zat - nadat hij zich een ongeluk was geschrokken van de deurbel.
Maar als de familie compleet is en de zon is onder gegaan, dan zijn de katten in een uitgelaten stemming. Niemand weet waarom. Er volgt dan vaak een K1 fight tussen de katten, waar de honden geen brood van lusten. Redje komt meestal na een paar ronden als winnaar uit de strijd. Het lijkt een soort reorganisatiezucht van Guus, terwijl Redje even duidelijk maakt dat hij nog steeds de directeur is, wat Guus vervolgens weer heel onzeker maakt. Hammie de Hamster krijgt er vervolgens van beide even goed van langs en er wordt wat gespeeld.
Als de dag dan echt ten einde is, leggen zij zich gebroederlijk in een mand samen ter ruste. Of niet, het is maar net hoe de pet staat.
Weer een dag voorbij, misschien mogen we morgen naar buiten, als we durven.
Ik denk het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten