Woensdag reden Mr.T en ik in het donker naar een klein Belgisch gat. Onderweg zagen we vele huizen met versierde en verlichte tuinen. Verlate, of zo u wilt vervroegde, kerstversiering zou de simpele gedachte zijn. Maar niets is minder waar. Carnaval staat voor de deur en die doet zeer zeker niet onder voor de kerst. Alles is geel, rood en groen.
In elke winkel is het mogelijk carnavals-goodies aan te schaffen. Voor de juiste stemming worden er onvervalste Maastrichtse carnavalskrakers gedraaid, waarbij personeel en bezoeker vrolijk meezingt of -neuriet. Ik als buitenstaander versta er geen bal van, maar ik geloof ook niet dat ik dat wil.
Ik heb er echt tien keer niets mee. Ik dacht dat hier wonen wel iets aan die situatie zou veranderen. Vriendin A., die ik toch echt niet als een carnavalesk persoon zie, is toch ook voor de bijl gegaan. Maar zij heeft dan ook een Brabantse liefde en liefde maakt blind en tegen de tijd dat het zicht weer enigszins terug keert, is het te laat.
Vanaf Valentijnsdag kruipen wij in het reeds gegraven kuiltje hier in huis. We doen de gordijnen dicht en we geven niet thuis. Wij zullen ons storten op de Olympische Spelen. Bij elke Nederlands succes zal het gejuich uit dit huis het hele carnaval overstemmen. Wij vieren wel ons eigen carnaval.
Tenslotte hebben wij het svenergy pakket!
4 opmerkingen:
Haha,
Dit is weer even fantastisch beschreven,
En laat ik nou ook even helemaal níets met Carnaval hebben.
Dan nog liever schaatsen kijken, Hihi.
X.
@ Iris: precies, I rest my case!
Ik leef en voel helemaal met je mee. Laat dat carnaval maar gaan, we zitten hier verschrikkelijk zenuwachtig te zijn voor "onze" Sven.
Tút
@ Anoniem: Laat de carnaval inderdaad zijn gang maar gaan. Er is tenslotte goud in de pocket!
Een reactie posten