Greet en de lente

Gister voelde mijn lijf zich nu niet echt helemaal wat je noemt in overeenstemming met wat je onder gezond zou kunnen vatten. Maar de zon scheen en als ik de deur open deed, kwam een warme lentelucht mij tegemoet. Ik wilde deze dag niet zomaar aan mijn snotterige neus voorbij laten gaan. Naar buiten dus, op verkenningstocht.

Het was echt geen-jas-meer-nodig-warm! Nu is hier eigenlijk al dagen zo. Maar daar rep ik verder niet over. U lezer van boven de rivieren heeft er waarschijnlijk net 2 zonnige dagen op zitten en hier is het al volop zomer. Ik wil u verder niet jaloers maken. Stel je voor dat u allen zomaar de gedachte krijgt om en masse hier heen te migreren. Ongehoord.

Mijn i-Pod speelde in de shuffle stand ongevraagd precies de muziek die ik nodig had en die aansloot bij mijn gemoed. De warmte en de zon verwarmden mij in hart en ziel. Blij word je daarvan hoor, dat kan ik u vertellen.

Met een voldaan gevoel kwam ik weer thuis na mijn omzwervingen door de stad. Als nu het gras in de tuin maar groen werd, dan kon ik daarop liggen, in de zon, starend naar de wolken, met een snurkende rode kat links van mij en een klein koetje die druk is met vliegjes en dingetjes.

(tussen dit alles door wordt er ook nog hard gestudeerd, als u dat maar weet!)