Dus op naar het tuincentrum. Op zaterdag reden we er heen en keerden zo snel als we konden weer huiswaarts. Wat een drukte! Wat dachten al die mensen wel niet? We hebben er wat mooie lentedagen op zitten en nu willen we onze tuin weer opkalefateren? Nee, wij dan, wij hadden een serieus probleem. Maar we hadden het vermoeden dat we er niet meer bij gingen passen in het tuincentrum.
Maandagavond in het laatste openingsuur is een buitengewoon slim plan om een tuincentrum te bezoeken. Bijna geen mens te bekennen. Op naar de lavendel, want die moet sowieso altijd in de tuin. Wat siergras er bij en toen viel mijn oog op een heel klein ienieminiplantje, de Pulsatilla vulgaris, oftewel Wildemanskruid. Is dat niet leuk? Hij staat er tussen hoor, dat kleine ding. En nu maar hopen dat hij wortel schiet.
2 opmerkingen:
Erg leuk,zowel het verhaal als het Wildemanskruid.Maar weten jullie katten en de rest wat er rond loopt dat het nu berboden terrein is?
V.en M.
@ V.en M.: de katten gaan nu weer op zoek naar iets met zand, grond of modder, waar ze kunnen graven. De steentjes vertellen ze dat dít verboden gebied is.
Een reactie posten