Als echte ingeburgerde Maastrichtenaren hebben Mr.T. en ik ons gisteravond begeven onder de echte Maastrichtenaren op
het Preuvenemint. Het regende hier en daar een pijpensteel of wat, maar dat mocht de allesoverheersende pret niet onderdrukken.
Mr.T. had in de dagen ervoor het plan dat we allebeide afzonderlijk de plattegrondjes even moesten uitprinten en daarop dan aankruisen bij welke tenten we wilden preuven. Het makkelijkst was dat we ook even een noteerden wat we precies wilden preuven. Dat plan heb ik afgewezen.
We gingen van een Limburgse vleesplank en Spaanse tapa's naar Thaise soep, die ik dan weer niet lekker vond, maar Mr.T. des te overheerlijker. Via gefrituurde spiering maakten we een stop voor mosselen en Zuid-Afrikaanse bobotie, waarna we nog een Marokkaanse wrap gepreuvd hebben en tot slot namen we wat hapjes van onze overburen Chong Thai. Uiteraard werd dit alles ondersteund door een biertje of twee, of drie, of misschien vier?
We hebben onze ogen uitgekeken naar al die mensen die er ook waren. Al met al heerste er een enorm bobo-gehalte, veel pakken, veel dassen, veel hakken, veel make-up. Er werd genetwerkt bij het leven. En daar scharrelden wij wat tussendoor.
Ondertussen hebben we ook nog burgermeester Mans de hele rataplan zien en horen openen, waarna het Maastrichts volkslied ten gehore werd gebracht, die de burgermeester nog een beetje beter moet leren. Al kende hij het weer beter dan wij het kennen en misschien ooit wel zullen kennen.
Uiteindelijk zijn we heel wat preuvenelapjes lichter weer huiswaarts gekeerd. Met ronde buikjes zijn we moe, maar erg voldaan ons bedje in gerold. En dan blijkt het zomaar ineens weer vrijdagochtend te zijn!
Volgend jaar zijn we weer van de partij.